زنان و مردان رمان‌ها تغییر کرده‌اند/ تاکید کمتر روی ویژگی زیبایی
نویسنده‌های قدیم به طور سنتی به زنان و مردان نگاه می‌کردند درحالیکه داستان‌های معاصر نقش اجتماعی زنان در جامعه را قبول کرده‌اند و کمتر از واژه زیبایی برای آنها استفاده می‌کنند.
ایران آرت: ایزابل آگوستین محقق و استاد دانشگاه کپنهاگ کشور دانمارک به همراه همکارانش اخیراً نتایج تحقیقاتی گسترده در میان کتاب‌های ادبی را منتشر کرده است که حقایق جالبی درباره محتوای رمان و داستان‌های ادبیات کلاسیک جهان بازگو می‌کند. آنها کتاب‌های منتشر شده داستانی و مستند را در طول یک دهه بررسی کردند.
به گزارش ایبنا به نقل از ساینس نیوز، تیم تحقیقاتی دانشگاه دانمارکی تقریباً سه و نیم میلیون جلد کتاب چاپ شده به زبان انگلیسی بین 1900 تا 2008 میلادی را با هدف تعیین شخصیت زنان و مردان مطالعه و بررسی کرد. نتایج اولیه محققان دانمارکی نشان می‌داد که زنان و مردان با ویژگی‌های خاص و مشترکی در کتاب‌ها بیان می‌شوند.
به گفته دکتر آگوستین مردان و زنان در داستان‌های ادبی و همچنین کتاب‌های مستند با ویژگی‌های مشترکی یاد می‌شوند که معمولاً برای زنان بیشتر از مردان ظاهر اهمیت داده می‌شود.
وی گفت: ما با همکاری چند دانشگاه و کمک شرکت مایکروسافت یک الگوی کامپیوتری طراحی کردیم تا این محتوای این کتاب‌ها را تجزیه و تحلیل کنیم و نتیجه کلی این بود که بیشتر زنان با مشخصه زیبایی و ظاهر نسبت به مردان تمییز داده می‌شوند.
محققان دانشگاه کپنهاگ مشخصات جمع آوری شده را بر اساس ویژگی‌های مثبت و منفی دسته‌بندی کردند و آمارها نشان می‌داد بیشتر زنان در ادبیات کلاسیک بر اساس ظاهر و زیبایی دارای مشخصات مثبت هستند. محققان گفتند: تحلیل این کتاب‌ها نشان داد تمام فعل‌ها و جملاتی که در تعریف از زنان استفاده شده است پنج برابر بیشتر از مردان به ظاهر اهمیت داده است.
بیشتر نوشته‌های ادبی در داستان‌ها و کتاب‌های یک قرن گذشته وقتی خواستند از زنان تعریف کنند بیشتر به ظاهر آنها توجه داشتند ولی در مورد مردان بیشتر به ویژگی‌های شخصی مثل شجاعت و پرهیزکاری توجه شده است.
البته محققان به این نکته نیز اشاره کردند که در دهه‌های اخیر این آمار کمرنگ‌تر شده است و زیبایی کمتر ملاک ارزیابی زنان و شخصیت اجتماعی آنها بوده است. دکتر آگوستین گفت: نویسنده‌های معاصر کمتر از جملات و کلمات تعریف کننده از زیبایی زنان استفاده کردند و بیشتر به نقش اجتماعی و سیاسی آنها پرداختند.
وی افزود: نویسنده‌های قدیم به طور سنتی به زنان و مردان نگاه می‌کردند درحالیکه داستان‌های معاصر نقش اجتماعی زنان در جامعه را قبول کرده‌اند و کمتر از واژه زیبایی برای آنها استفاده می‌کنند.
