اظهارنظر جالب لیلی رشیدی درباره فاجعه قتل رومینا

لیلی رشیدی معتقد است اگر رومینا و پدرش آموزش تئاتر دیده بودند، شاید یاد می‌گرفتند با وجود تمام اختلاف سلیقه‌ها درکنار یکدیگر زندگی کنند.

ایران آرت: لیلی رشیدی هرچند باور دارد که هنری مانند تئاتر می‌تواند در تلطیف فضای جامعه و کاهش جرم و جنایت موثر باشد اما می‌گوید: نباید نفس‌مان از جای گرمی دربیاید چون ما از بسیاری از امور بدیهی، بی‌بهره‌ایم.

این هنرمند در پی فاجعه قتل "رومینا" در گفتگویی با ایسنا ادامه داد: مسلما هنری مانند تئاتر به دلیل ابعاد تربیتی و آموزشی خود باید در تمام شهرها و روستاهای ما وجود داشته و اصلا جزو برنامه درسی کودکان و نوجوانان ما باشد که اگر چنین بود، چه بسا کمتر شاهد فجایعی مانند قتل تلخ "رومینا" می‌بودیم.

رشیدی که سال‌هاست در حوزه تئاتر و فیلم کودک و نوجوان فعالیت می‌کند، تاکید کرد: این را باید از ذهن‌مان بیرون بیاوریم که آموزش تئاتر به معنی پرورش هنرمند است چراکه تئاتر وسیله‌ای است برای اینکه کودک یا نوجوان بتواند احساسات و عواطف خود را تخلیه کند، یاد بگیرد حرف خود را به درستی بر زبان آورد، سخن دیگران را هم گوش بدهد و زندگی در گروه را بیاموزد.

این بازیگر ابراز تاسف کرد: اگر "رومینا" و پدرش آموزش تئاتر دیده بودند، شاید یاد می‌گرفتند با وجود تمام اختلاف سلیقه‌ها درکنار یکدیگر زندگی و نظر مخالف خود را تحمل کنند زیرا یکی از مهم‌ترین کارکردهای تئاتر، زندگی گروهی است و این چیزی است که بسیاری از ما توانایی آن را نداریم.

رشیدی تاکید کرد: آموزش تئاتر به معنای آن نیست که قرار است هنرمند پرورش بدهیم بلکه تئاتر ابزاری است برای زندگی بهتر و فرهنگ بالاتر است. به این معنی که هم تماشای تئاتر و هم آموزش آن به ما کمک می‌کند که انسان‌هایی بهتر با فرهنگی بالاتر شویم ولی متاسفانه ما آنقدر از امور بدیهی، بی بهره‌ایم که وقتی این گونه صحبت‌ها مطرح می‌شود، پیش خودمان فکر می‌کنیم مگر کجا زندگی می‌کنیم که چنین توقعاتی داریم؟! نباید نفس‌مان از جای گرمی دربیاید!

این کارگردان تئاتر ادامه داد: اگر می‌خواهیم نسل بعدی را بدرستی تربیت کنیم، نباید از مزایای هنری مانند تئاتر غافل شویم. با پرورش درست کودکان امروز است که فردا می‌توانیم خانواده‌های بهتری داشته باشیم.

رشیدی در ادامه از مشکل دیگری هم سخن گفت و افزود: افراد بسیاری  هستند که علاقه‌مندند در مکان‌های دورافتاده برای کودکان و نوجوانان کتابخانه درست کنند یا نمایش به صحنه ببرند ولی آنقدر سنگ جلوی راهشان می‌اندازند که بسیاری از آنان از خیر تصمیم خود می‌گذرند.

این هنرمند ادامه داد: بسیاری از افراد را می‌شناسم که بدون هیچ چشمداشت و به دور از هر گونه شلوغ‌کاری در مناطق محروم و روستاها فعالیت فرهنگی انجام داده‌اند اما انجام این فعالیت‌ها نیازمند فراهم شدن بسترهایی است. به طور مثال برای تسهیل این امر شرایطی فراهم کنیم که افراد داوطلب برای فعالیت فرهنگی در این نقاط، نیازمند مجوزهای عجیب و غریب نباشند. اگر کسی از این داوطلبان حمایتی نمی‌کند باری هم بر دوش آنان نگذارد و از آن بدتر انگی به آنان نزند که تا مدت‌ها برای پاک کردنش، تلاش کنند.

او در پایان ابراز تاسف کرد: در روستای رومینا یک موضوع بسیار ساده نادیده گرفته شد. همانطور که یکی از دوستان روانشناس بدرستی گفته بود، این خانواده نباید تنها رها می‌شدند زیرا با میزان خشم و عصبیتی که آنان داشتند، بروز یک فاجعه دور از ذهن نبود ولی متاسفانه بسیاری از ما برخورد درست در چنین شرایطی را نمی‌دانیم چون برای این موقعیت‌ها آموزش ندیده‌ایم.