نقاب همدلی صداوسیما با استاد شجریان/ شرم و حیا نعمت است

آیا صداوسیما پس از بهبودی استاد شجریان همچنان نقاب همدلی می‌زند و احوال ایشان را جویا می‌شود یا بار دیگر استاد را در بلک‌لیست خود می‌گذارد و بذر دشمنی می‌پاشد؟

ایران آرت: محمد مالمیر: در روزهایی که استاد شجریان در بستر بیماری است برخی گروه‌ها و سازمان‌ها در صدد آن هستند که از آب گلالود ماهی بگیرند. از تیم مدیریتی بیمارستان جم گرفته که از هنگامی که تبدیل به تنها منبع رسمی و موثق برای مخابره وضعیت احوال شجریان شد تصمیم به پرایوت کردن صفحه اینستاگرام این بیمارستان گرفت تا عاشقان ‌دل‌نگران شجریان را به دام فالوئربازی خود بیندازد تا صداوسیمایی که تا دیروز بذر دشمنی می‌پاشید و امروز به ظاهر از در دوستی وارد شده است.

ماجرای اختلاف استاد شجریان با صداوسیما بر کسی پوشیده نیست. از سال‌ها قبل تا کنون پرونده شکایت استاد آواز ایران از رسانه ملی بابت پخش بدون مجوز آثارش به جریان است و همچنان نتیجه قطعی آن اعلام نشده است. در تمام این مدت تلاش صداوسیما بر تضییع حق معنوی استاد بوده و مدیران مختلف سازمان نیز خسرو آواز ایران را بایکوت کرده‌اند و حتی در برنامه‌های ضبط شده که اسمی از شجریان می‌آید نیز صحبت‌های مجریان و مهمانان را حذف می‌کند، اما درست در روزهایی که خبرهای امیدوارکننده‌ای از بیمارستان جم به گوش نمی‌رسد این رسانه نگران حال استاد شده است.

وقتی صداوسیما در چنین شرایطی از بیماری استاد شجریان گزارش پخش می‌کند و با دکتر معالج او ارتباط زنده می‌گیرد، نه تنها به جایگاه ایشان توهین می‌کند، بلکه بار دیگر این تصور را در ذهن مخاطب تداعی می‌کند که برنامه‌های این سازمان زمانی به بزرگان فرهنگ و هنر می‌پردازد که یک اتفاق ناگوار برای آنها افتاده یا در حال وقوع باشد. در اسفند 98 نیز زمانی که استاد شجریان در بستر بیماری بود، شبکه چهار در قالب برنامه "شب موسیقی" برنامه‌ای را به روند درمانی شجریان اختصاص داد تا پس از سال‌ها نام این استاد در یک برنامه زنده تلویزیونی شنیده شود. اما از آن زمان تا روزهای گذشته که استاد ما بار دیگر به بیمارستان بازگشت، در تلویزیون نه موسیقی اصیل می‌شناختند و نه شجریانی.

نگرانی تلویزیون برای احوال استاد شجریان در حالی عجیب می‌نماید که که احسان کرمی، مجری ممنوع‌الکار تلویزیون اخیراً اعلام کرد هر بار اسم استاد را در تلویزیون آورده به او تذکر داده‌اند. کرمی به سانسور و محدودیت‌های صداوسیما اعتراض می‌کند و می‌گوید: "من یادم مى‌آید وقتى با صداوسیما کار می‌‌کردم بارها براى نام بردن از ایشان توبیخ و سرزنش شدم. من یاد دارم ناظر پخش به مهمانان برنامه‌ام تاکید می‌‌کرد اسم استاد را نبرند. شرم و حیا نعمت است".

چند ماه قبل همین رسانه بود که با مستند "از سپیده تا فریاد" تصویری از یک شجریان شرمنده و پشیمان را به نمایش گذاشت که موجب آزرده شدن خاطر هواداران استاد شد. عدم پخش نوای دل‌انگیز "ربنا" و ضبط این نوای ربانی با صدای برخی از خوانندگان نوظهور برای به فراموشی سپردن این اثر با صدای استاد آواز ایران از جمله اقدامات دیگری است که صداوسیما علیه خسرو آواز ایران انجام داده است. وقتی همه این اتفاقات را در کنار هم می‌گذاریم، نشان می‌دهد که این دشمنی‌ها بر حسب اتفاق یا از روی سلیقه نیست، بلکه یک عزم جدی در صداوسیما وجود دارد که چهره مردمی شجریان مخدوش شود.

سوالی که ذهن ما را مشغول کرده این است که پس از آن‌که انشاءالله استاد شجریان بهبود یابد و خطر بیماری از ایشان دور شود، صداوسیما چه تصمیمی در قبال مواجهه با استاد خواهد گرفت؟ آیا همچنان نقاب همدلی می‌زند و احوال ایشان را جویا می‌شود یا بار دیگر استاد را در بلک‌لیست خود می‌گذارد و می‌شود همان دشمنی که بود؟ نتیجه هر چه که باشد بر ما عیان است که صداوسیما غم‌خوار احوال استاد آواز ایران نیست.