|
منصوره میرفتاح میگوید: . برخی خوانندگان قراردادهای عجیب و غریبی با ترانهسراها میبندند و حق تالیف آنها را رعایت نمیکنند؛ درحالی که نمیدانند اثر موسیقی بدون محتوا ارزشی ندارد.
ترانه مکرم گفت: امیال مالی در اولویت فکری تهیهکنندگان است و نقش ترانهسرایی و کلام در موسیقی تقریبا از میان رفته است.
مهدخت مخبر سابقه همکاری با موسیقیدانانی نظیر اسدالله ملک، بزرگ لشکری، جواد و منوچهر لشکری و جلیل عندلیبی را در کارنامه داشت.
ترانه مکرم میگوید: مدیران تلویزیون اعتقاد دارند ما به دلیل حضورمان در آلبوم های موسیقی پاپ نباید حول صداوسیما دیده شویم چراکه ما درآمد و مارکت خودمان را داریم و تلویزیون برای ما جای کار باز نمیگذارد.
اهورا ایمان به انتقاد از وضعیت ترانه پرداخت و میگوید برخی از خوانندگان ترانه دویست هزار تومانی میخوانند نمیتوانند به ارقام بالاتر فکر کنند.
محمدعلی بهمنی میگوید: ما بسیار ترانهسرایهای خوبی داریم اما ناشر تولید موسیقی اجازه نمیدهد که یک آلبوم کامل از یک ترانهسرا منتشر شود.
امیر ارجینی با تاکید بر اینکه غزل خواندن خوانندههای پاپ را به فال نیک میگیرد، بیان کرد: شاید غزل خواندن برای کسی مثل حمید هیراد کار تازهای باشد اما محسن چاوشی از سالهای پیش غزل میخواند و کار تازهای نیست.
روزبه بمانی میگوید: در ایران همه چیز به کام خواننده است و این یک فاجعه است که در سرزمین ما بزرگترین ترانهسراها هم در 70 سالگی مستاجر هستند و خواننده تمام عواید را مال خود میکند.
عبدالجبار کاکایی میگوید: شرکتهایی که توان مالی قویتری دارند تقریبا بر سلیقه مخاطبان موسیقی سوار هستند و سلیقهها و مُدها را ایجاد میکنند.
ترانه مکرم گفت: این شرکتها هستند که با همکاری آهنگسازانی که با آنها قرارداد دارند، آهنگ را انتخاب میکنند و به صورت دستوری یا قراردادی از خواننده میخواهند آن اثر را بخواند.