|
تیمو ناصری در ساخت احجام خود، وامدار اندیشه ایرانیان در ادوار گذشته به علم هندسه است و تلاش میکند این خوانش از نظم مستتر در عالم را در قالبی نوین ارایه دهد.
نقاشیهای ابوالقاسم سعیدی تجربه دیدار از باغی شاعرانه است که با سکوتی لذتبخش، مخاطب را به پرسه زدن در میان درختان سترگ و برگهای درخشان و آفتابخورده فرا میخواند.
حرکت، پویایی و عدم قطعیت از ویژگیهای بارز نقاشیهای شهریار احمدی هستند. آثار او میان دو شیوه آبستره و فیگوراتیو در نوسانند و در همه زمینهها نوعی عدم قطعیت را به نمایش میگذارند.
مارکو گریگوریان نخستین هنرمند مدرنیست ایرانی است که از متریال خاک و کاهگل در آثار خود استفاده کرده است.
مدیر حراج تهران درباره فروش تابلوی ۱۲ میلیاردی آیدین آغداشلو گفت: همه چیز به علاقه بیش از حد دو مجموعهدار برمیگشت که میخواستند این اثر را حتماً به دست بیاورند و پای این تصمیم نیز ایستادند.
نقاشیهای واحد خاکدان طبیعتبیجان را به ساحتی نوستالژیک میبرند. در مواجهه با اثر "اسب مهاجر" نیز مخاطب با انبوهی از اشیاء مواجه میشود که ریشه در خاطرات گذشته و زندگی زیسته هنرمند دارد.
دنیایی جادویی و رنگارنگ اثر بدون عنوان مسعود عربشاهی از ظهور و بروز دورهای تازه در کارنامه هنرمند در واپسین سالهای حضورش در عرصه نقاشی معاصر ایران خبر میدهد.
در این اثر سهراب سپهری به واسطه گزینش رنگهای هم خانواده اخرایی و قهوهای، خاک را به عنوان عنصر شکلدهنده اقلیم ایرانی نمایش میدهد. در این اثر گیاه نیز مانند پیکر آدمی که از خاک آفریده شده، روییده است.
در تابلوی "سواران صبحگاه"، در دست هر سوار و یا فرد پیاده، یک مرغ تصویر شده که در تفکر حکمی شرق نمادی از جان و روح اهورایی انسانی است. دستهای از انسانها در صبحگاهی دلانگیز از غرب به شرق و به سمت سرزمین خورشید در حرکتند و مرغ جان در پیش روی ایشان روشنگر مسیر است.
این یکی از آخرین و معروفترین آثار فریده لاشایی است که با انتخاب سوژهای چون نقشه ایران، تصویری متفاوت از مسیر اندیشهورزی نقاش را مورد مناقشه قرار میدهد.