|
پاییز امسال هر هنرمندی را می بینید چندین دوست هنرمند را سراغ دارد که در یکی از تاکسی های اینترنتی دنده می زند!
که با افزایش دیوانه وار قیمت رنگ، بوم و قرار گرفتن واردات متریال های خلق آثار هنری در فهرست لوازم لوکس(!) طیفی وسیع و گسترده ای از نقاشان جوان دیگر حتی توان خلق یک نقاشی را هم ندارند و در بن بست فروش آثار جوانانه به شغل شریف تاکسی های اینترنتی مشغول اند. به طبع مجسمه سازان و دیگر هنرمندان جوان نیز به همین درد دچارند.
شهریور ۱۳۹۵ که استاد محمد رضا شجریان بعد از سفر طولانی اروپا و آمریکا به وطن باز می گشت، بار دیگر ممنوع التصویری و ممنوعیت کنسرت های او بالا گرفت،گویا کسی یادش نمی آمد در دهه ۶۰ او چه کسی بود...
حتی بدبین ترین تئوریسین ها هم تصور نمی کردند روزگاری چنین تراژیک و وانفسا در انتظار هنرمندان و اهل فرهنگ باشد...
گاهی با یکدیگر در باره هنر بحث کرده و کمی نیز تند می شدیم، اما برای همان لحظه بود و بعد رفاقت ادامه داشت. بگومگوی ما فقط به خاطر این بود که هر دو عاشق هنر بودیم و دوست داشتیم به آن خدمت کنیم،اما هر کدام منطق و راه خودمان را برای این کار داشتیم...
ایران هیچگاه این تعداد خواننده و موزیسین زن نداشته است...خانواده های ایرانی به خوبی از محرومیت زنان ایران از خواندن آگاه اند اما دختران شان را از نوجوانی راهی کلاس های آواز می کنند...
نوشتاری از حسین هاشم پور درباره کمیسیون فرهنگی مجلس یازدهم بخوانید:
بله واقعیت این است که کرونا آرزوی محال برخی را برآورده کرد.
حسین هاشم پور که از مهر ۹۲ سردبیر هنرآنلاین بود، از این رسانه خداحافظی کرد.
ایران آرت: حسین هاشم پور ،روزنامه نگار، در چهارمین ویدئو از سلسله ویدئوهای ایران آرت از دو عدد شگفت آور که سهم هر ایرانی ست می گوید: