کد خبر: 37089 A

از قفس آهنین فوکو تا عکاسان به یاد عباس کیارستمی / گلری‌گردی ایران آرت در چهار نمایشگاه

از قفس آهنین فوکو تا عکاسان به یاد عباس کیارستمی / گلری‌گردی ایران آرت در چهار نمایشگاه

سارا ساسانی: در گالری‌گردی این هفته به نمایشگاه‌های گالری والی، هما، افرند و مرکز نبشی سرزده‌ایم.

ایران آرت: نمایشگاه طراحی­‌های ریحانه افضلیان با عنوان «به جا مانده» در گالری والی، نمایشگاه طراحی و نقاشی­‌های سیما شاهمردی با عنوان «نارنج­‌ها می­‌رسند» در گالری هما، نمایشگاه گروهی عکس با عنوان «چند روزی در میان» در گالری مرکز نبشی و نمایشگاه طراحی­‌های مرضیه آشیان با عنوان «مطالعه­‌ای در فرم سیاه» در گالری افرند، سوژه­‌های این هفتۀ ایران آرت هستند.

 

قفس آهنین

این هفته در گالری والی با آثاری مواجه می­‌شویم که در ابعاد بسیار متفاوت ارائه شده­‌اند و رنگ مشکی نیز بخش غالب این آثار را شکل داده است. ریحانه افضلیان در مجموعۀ جدیدش با عنوان «به جا مانده» به طراحی پرداخته است. طراحی آثاری بر سطح مشکی. او به عناصری توجه کرده که بسیار عمومی، ساده و فراگیر است و در اطراف ما بسیار یافت می­‌شود؛ گیاه.

افضلیان گیاهان را در وضعیت­‌های متفاوت اما فاقد عناصر اصلی حیاتی قرار داده، گیاهان رشد می­‌کنند، ادامه می­‌یابند اما در عین حال دارند جان می­‌کنند و برای ادامۀ بقا و حیات سختی زیادی را متحمل می­‌شوند.

نمایشگاه آثار طراحی ریحانه افضلیان در گالری والی

او دلیل خاصی برای به­ کارگیری رنگ سیاه در آثارش دارد، از نظر او این رنگ مورد علاقۀ ایرانیان است و در کشور ما کاربرد زیادی دارد. اما از سویی این رنگ در آثار غالب شده و بر تنگنا و سختی ادامه حیات عناصر تصویر می­‌افزاید.

گیاهان مجموعۀ افضلی برای بقا مبارزه می­‌کنند، گیاهانی برای ماندن و به جا ماندن مجبور به از بین بردن و ساقط کردن گیاهان دیگر از زندگی هستند. آنها مصادره می­‌کنند تا بمانند با توجه به این چرخه مفهوم "قفس آهنین" فوکو به ذهن خطور می­‌کند. این­که بشر در طول تاریخ همیشه در قفسی آهنین گرفتار بوده و برای رهایی از آن نابود می­‌‌کرده، از بین می­‌برده و ساقط می­‌کرده و پس از پیروزی دوباره در قفس دیگری محبوس می­‌شده و جا می­‌مانده تا گروه دیگری بر او فایق آیند.

نمایشگاه آثار ریحانه افضلیان با عنوان «به جا مانده» تا 18 خرداد در گالری والی برپاست. گالری والی در میدان ونک، خیابان خدامی، شمارۀ 72 قرار دارد.

 

زیستنی بی­‌جان

سیما شاهمردی مجموعۀ جدیدش را در گالری هما به نمایش گذاشته است. او در این مجموعه که با عنوان «نارنج­‌ها می­‌رسند» خوانده شده است با ترکیبی از یک عنوان شاعرانه در ابتدا فضایی از یک فیلم را به ذهن متبادر می­‌کنند اما با پا گذاشتن در گالری و تماشای آثار طراحی و نقاشی شاهمرادی جریانی از یک زیستن در آثار او قابل مشاهده است. جریانی درست و از پیش تعیین شده از چیدمان عناصر طبیعت بی­‌جان.

سیما شاهمردی در آثاری از طراحی­‌ها و نقاشی­‌هایش به ترسیم هندسی و منظم عناصرِ آشنا و دم‌دستی پرداخته است، اما این آثار از جهاتی مورد توجه است؛ اینکه این نظم مورد نظر منحصر به هنرمند است  و او با مختصات ذهن خود به ترکیبی جدید از عناصر اطرافش دست یافته است. از سوی دیگر پرسپکتیو موجود در آثار بی‌شباهت و دور از پرسپکتیو آثار نقاشی و نگارگری ایرانی نیست، پرسپکتیوی با ابعادی متغیر اما در عین حال نظام­‌یافته.

نمایشگاه طراحی و نقاشی­‌ های سیما شاهمردی با عنوان «نارنج ­‌ها می ­‌رسند» در گالری هما

رنگ در آثار شاهمردی بسیار محدود و یکنواخت است چراکه به نظر می­‌رسد رنگ برای او در این مجموعه مهم و حیاتی نبوده است، چنانچه در تنها فضای چیدمانی که در نمایشگاه دیده می­‌شود، میزی مستطیل شکل و باریک چیده شده از عناصر بی­‌رنگ و سفید قرار گرفته است که بر روی این میز ترکیبی از عناصر درون تصویر چیده و آرایش شده است.

شاهمردی با ساختن و پرداختن به این مجموعه سعی کرده تا هنر طراحی را بار دیگر در فضای آکادمیک آن مورد آزمون قرار دهد، اما او جریان ذهنی خود را به آن اضافه کرده است و ابژه­‌ای ساخته متفاوت از آن­چه در طبیعت اطراف عینیت یافته است.

نارنج­‌ها نیز بخشی از عناصر تصویر هستند که در تبعیت از کل آثار، رنگی واقعی و برجسته ندارند و همسو با کل آثار بدون رنگی خاص، مورد توجه قرار گرفته‌اند و قسمتی از بافت اثر شده­‌اند.

به نظر می­‌رسد هنرمند سعی داشته مجموعۀ «نارنج­‌ها می­‌رسند» را در سطح و مرحله­‌ای از پروسۀ خلق اثر متوقف کند و ایده را در وضعیت اتود زدن و بسط ایده نشان دهد. او در این مقام به طراحی پرداخته و اثرش را قوام بخشیده و این سطح را مورد توجه، بازیابی و مطالعه قرار داده است.

نمایشگاه آثار سیما شاهمردی با عنوان «نارنج­‌ها می­‌رسند» تا 11 تیر در گالری هما ادامه دارد. گالری هما در خیابان کریم‌خان، خیابان سنایی، کوچه چهارم غربی، شمارۀ 8 قرار دارد.

 

به یاد عباس

در این دو سه سال اخیر، تیرماه برای هنرمندان همیشه با یادی از عباس کیارستمی همراه بوده است. شاید این یادآوری برای عکاسان و گالری­‌دارها در زمینۀ عکاسی اهمیت زیادی داشته است. عباس کیارستمی هنرمند معاصر، برجسته و جهانی، در زمینه­‌های مختلفی فعالیت می­‌کرد. او هیچ‌گاه خود را محدود به یک گرایش، هنر و محدوده، نمی­‌کرده و ایدۀ خود را با هر متریالی که در دست داشته مطرح می­‌کرد. اما کیارستمی با عکس­‌هایش نیز شناخته شده به عبارتی او ابتدا از عکاسی شروع می­‌کند و جهان‌بینی خاصی را در عکس­‌هایش در پیش می­‌گیرد؛ عکس­‌هایی غالباً سیاه و سفید با فرم­‌هایی خاص. جامعۀ عکاسی نیز پس از دست دادن عباس کیارستمی تلاش کرد تا یاد او را هر تابستان با نمایشگاه عکسی از عکاسان مختلف ایرانی گرامی بدارد.

رخدادهای هنری مهمی از سوی چند گالری با عناوین مختلف صورت گرفت که از آن جمله می­‌توان به نمایشگاه گروهی عکس با عنوان «چند روزی در میان» در گالری مرکز نبشی اشاره کرد. این نمایشگاه که با کیوریتوری پرهام دیده­‌ور گردآوری و برگزار شد، شامل 79 عکس از 79 عکاس بود. آثار این نمایشگاه شامل عکس­‌هایی از عکاسان ایرانی با رویکردها و موضوعات گوناگون و نسل­‌های مختلف عکاسی است. اما ارائه این آثار مشترک و همگون بود، عکس­‌ها با توجه به آثار غالب سیاه و سفید عباس کیارستمی، سیاه و سفید هستند و در فریم­‌های نزدیک به هم و مشابه قرار گرفته‌اند.

نمایشگاه گروهی عکس «چند روزی در میان» در گالری مرکز نبشی

این عکس­‌ها از لحاظ سطح کیفی و برخورداری از محتوای مناسب، زیبایی­‌شناسی و ترکیب‌بندی در سطوح مختلف قرار دارند و جز چند عکس که شاخص هستند می‌توان عکس­‌های دیگر را در سطوح مختلف کیفی مورد ارزیابی قرار داد. البته این گستردگی و اختلاف سطح آثار در نمایشگاه گروهی که آثار زیادی در آن از عکاسان متکثری وجود دارد، اجتناب‌ناپذیر است. همزمان با این نمایشگاه کتابی از عکس­‌های مجموعۀ «چند روز در میان» نیز رونمایی شد.

نمایشگاه گروهی آثار عکاسی جمعی از عکاسان ایرانی با عنوان «چند روز در میان» تا 28 تیر در گالری مرکز نبشی ادامه دارد. گالری مرکز نبشی در خیابان ویلا، نبش کوچۀ خسرو، شمارۀ 51 قرار دارد.

 

بازگشت به فرم

«در آغاز طراحی ترجیح می­‌دهم فرم را بدون دخالت ایدۀ خاصی به کار گیرم. در حین کار اما این فرم­‌ها هستند که سرمایه­‌های ارگانیک و بدن‌مند خود را به من نشان می­‌دهند و راه‌حل­‌های بیشتری در مطالعۀ فرم پیش پای من می­‌گذارند. برای من فرم­‌ها محتوای چیزهای‌‌‌اند؛ می­‌کوشم با ایجاد فای تعاملی بین فرم­‌ها، ساختارهای فرمی جدیدی کشف کنم و تجربۀ شخصیِ خود را از طراحی به نمایش بگذارم.» این متن بیانیۀ مجموعۀ جدید مرضیه آشیان و نقطه نظر او در مورد فرم بود.

آشیان در آثار جدیدش با عنوان «مطالعه­‌ای در فرم سیاه» در گالری افرند به بازنمایی برساخت خویش از طبیعت، بناها و عناصر اطرافش بر روی کاغذ پرداخته است. او در این مجموعه تلاش کرده از محتوا عبور کند و بازگشتی به فرم داشته باشد. فرم برای آشیان از اهمیت و جایگاه خاصی برخوردار است. او عوامل معماری، بناها و عمارت­‌ها را در شهرهای مختلف بازدید کرده و برداشت خود را از آنها با ابزاری چون مداد، زغال، کنته و ... ترسیم کرده و به پدیده­‌های عجیب و دور از ذهن فرمی مختلف دست یافته است. او در رفت و برگشت از فرم به محتوا و بالعکس از محتوا به فرم تأکید و تأثیر ذهنی­‌اش را بر فرم اشیاء متمرکز کرده است و به سطوحی پرخط از اصالت نقاط مختلف بر روی سطح دو بعدی دست یافته است.

نمایشگاه طراحی­‌ های مرضیه آشیان با عنوان «مطالعه ­‌ای در فرم سیاه» در گالری افرند

در مواجهه با آثار طراحی آشیان ابتدا به شکل­‌هایی منسجم اما جدید می­‌رسیم، اشکالی که پیش از این تجربۀ روبرو شدن با آنها را نداشتیم اما پس از کمی دقت و عمیق شدن در آنها می­‌توانیم به فرم­‌هایی برگرفته از معماری ایرانی- اسلامی دست پیدا کنیم و نتایج حاصله از مطالعۀ هنرمند با توجه به تجربۀ زیستۀ او دستیابی به گون­ه‌هایی جدید در جهان عناصر بصری است.

نمایشگاه آثار مرضیه آشیان با عنوان «مطالعه­‌ای در فرم سیاه» تا 7 تیر در گالری افرند ادامه دارد. گالری افرند در بزرگراه جلال آل‌احمد، خیابان جهان­‌آرا، خیابان 19 (جلال حسینی)، پس از تقاطع اشک شهر، شمارۀ 48 قرار دارد.

 

سارا ساسانی
ارسال نظر

آخرین اخبار

پربیننده ترین