کد خبر: 38351 A

از پناهگاه یک هنرمند سوئدی در تهران تا نامه‌ جولی به نبراس / گالری‌گردی ایران آرت در چهار نمایشگاه

از پناهگاه یک هنرمند سوئدی در تهران تا نامه‌ جولی به نبراس / گالری‌گردی ایران آرت در چهار نمایشگاه

در گالری‌گردی این هفته ایران آرت به نمایشگاه‌های گالری شیرین، محسن، طراحان آزاد و مدرسه بیدار سرزده‌ایم.

ایران آرت: نمایشگاه نقاشی‌­های شیما فریدنی با عنوان «دوئت با پارتیتور رنگی» در گالری شیرین، نمایشگاه عکس­‌های مهدی خندان و وحید دشتیاری در گالری محسن، نمایشگاه نقاشی، ویدئو و چیدمان کنوته وستر با عنوان «مخفیگاه» در گالری طراحان آزاد و نمایشگاه آثار «دسترسی محدود» اثر نبراس هویزاوی و جولیانا لوژان با عنوان «مناظر دست­کاری شده» در مدرسه بیدار سوژه‌های این هفته گالری‌گردی ایران آرت هستند.

 

دوگانه­‌ای بین عینیت و ذهنیت

شیما فریدنی در مجموعه جدیدش با عنوان «دوئت با پارتیتور رنگی» در گالری شیرین به طرح موضوعی با محوریت تقابل میان عینیت و ذهنیت می­‌پردازد؛ او در بخشی از بیانیه اثرش آورده است: «آثار من دوگانه­‌وار شکل گرفته­‌اند. دوئت دوگانه­‌ای‌ست بین طرح و کار، بین موجودات و فضا، بین عینیت و ذهنیت و پارتیتو صفحه ذهن من است مجموعه رنگ­‌ها و نقش­‌ها و پالت من. این مناظر برای من به مانند آوازند و این آواز روی دیگر سکوت است. سکوت و آوازی چونان دوئت و دوئلی با خویشتن خویش، در جدال و هماهنگی با پارتیتور رنگی. ...»

فریدنی در این مجموعه وجوه مختلفی از طبیعت را نشان داده است، در ابتدا با طبیعتی مواجه می­‌شویم که مشابه این مناظر را در دوره­‌های مختلف زندگی چه در زمان حضور در طبیعت و چه به صورت غیابی و از طریق تصاویر و عکس­‌ها دیده­‌ایم. اما آثار او پا را فراتر از تصویر کردن طبیعت به شکل عادی می­‌کند بلکه دست به طرح جدیدی در میان طبیعت می­‌زند. او این مناظر را با موجودات و اقلام عجیب و فضایی در می­‌آمیزد چنانچه احساس می­‌کنیم پا در طبیعتی از جهان و کره دگر گذاشته­‌ایم، موجوداتی که از لحاظ ظاهری شباهتی به ما ندارند حتی شبیه به موجودات انقراض یافته نیستند و از دنیای دیگر حرف می­‌زنند.

نمایشگاه نقاشی شیما فریدنی در گالری شیرین

او از جهات و زوایای مختلف به ترسیم گوشه­‌ای از طبیعت دنیای ذهنی خود پرداخته است و به ما اجازه می­‌دهد در دنیایی قدم بزنیم که در آن می­‌توانیم با موجودات عجیب و نادیده شده همراه شویم، اما آنچه در اینجا مورد نظر است پرداختن و توجه به ویژگی خاص طبیعت بکر است؛ طبیعت در جهان عینی که ما آن را تجربه کرده­‌ایم و جهان ذهنی که شیما فریدنی در حال تجربه کردن آن است، هر دوی این جهان­‌ها دارای سکون و آرامش خاصی هستند و از نظم و همگونی ویژه­‌ای برخوردار هستند.

آثار فریدنی اغلب در ابعاد بزرگ پرداخته شده­‌اند و  از سویی نماینده جهانی دست نیافتنی هستند و از طرفی بسیار باورپذیر و چشم آشنا، ترسیم شده­‌اند. این جهان شاید همان دنیایی است که ما هر دم در حافظه تخیل و ذهن خود ترسیم و طراحی می­‌کنیم که اکنون فریدنی آن را عینیت بخشیده است.

نمایشگاه آثار شیما فریدنی با عنوان «دوئت با پارتیتور رنگی» تا 16 مرداد در گالری شیرین برپاست. گالری شیرین در خیابان کریم‌خان، خیابان سنایی، کوچه سیزدهم، شماره 5 قرار دارد.

 

بازگشت به تاریخ عکاسی

همیشه جست‌­وجو در تاریخ عکاسی و بازیابی، تجربه و به کار بستن روش­های قدیمی در عکاسی و به­‌ویژه چاپ عکس از سوی هنرمندان و عکاسان معاصر مورد توجه بوده است. مهدی خندان و وحید دشتیاری در نمایشگاه دونفره عکاسی دست به تجربه در روش­‌های قدیمی چاپ عکس زده‌اند و با به کار بستن دو چاپ مجزای سیانوتایپ و چاپ نقره درباره‌ فرایندی آلترناتیو در ثبت واقعیت‌؛ یکی در پی بازستانی روح از دست‌رفته‌ عکس و برگردان نسخه‌ جعل به اصل است و دیگری به‌دنبال روح گمشده‌ شهر و برگردان یک اصل به نسخه‌ای جعلی. این دو هنرمند دو مسیر را از نقطه اصل به جعل و بالعکس با تجربیات مکسوبه­‌شان طی می­‌کنند.

«مثل هیچ‌­کدام» اثر مهدی خندان گره‌گاهی از تعامل آدم‌ها با هم، با نمادها و با مکان‌ها در شهری چون تهران است که در آن سوژه‌ها گریزان از منطق زندگی شهری و دلسرد از تعاملات روزانه‌‌شان، ضمن کنترل وضعیت با حفظ فاصله به پرسه­‌زدن در شهر مشغول‌اند.

نمایشگاه عکس ­‌های مهدی خندان و وحید دشتیاری در گالری محسن

او در این آثار به کلمات عمومی‌ میادین شهری و تابلوهای اعلان پرداخته است که بار معنایی‌شان را باخته‌ و بار نمادین شهری را به دوش می‌کشند. او در این مجموعه شهر را مولد تجربه‌های گوناگون نشان می‌دهد؛ این مجموعه حاصل گشت‌و‌گذارهای عکاس است با موتوری که بر سپرش یک دوربین سوار شده و روایت را همان دوربین در بازه‌های زمانیِ مشخص ثبت می‌کند. افق دیدِ کاهش‌یافته‌ ناظر در این عکس‌ها با آن رنگ و روح لاجون آبی‌اش، چشم‌اندازی زبون و درعین­‌حال مخفیانه از فعل مشاهده و رصد سوژه‌هایی ارائه می‌دهد

وحید دشتیاری در مجموعه‌ی «قلم دروغ» که عکس‌ها در آن با شیوه‌ چاپ نقره تولید شده‌اند، به‌دنبال برگرداندن اصالت و روح گم‌شده‌ عکاسی و بازگشت ستایش یگانگی عکس به نسخه‌هایی همگانی است که دم‌دستی، هرروزه و فاقد اصالت‌اند.

عنوان «قلم دروغ» که الهامی بازیگوشانه از کتاب «قلم طبیعت» هِنری تالبوت است، بر ابتذال و پوچی عکس‌های روزمره‌ اینستاگرامی کاربران تاکید می‌کند.

هرچند عکس‌های به اشتراک‌ گذاشته‌شده در فضای مجازی دارای دو مشخصه‌ زمان و مکان‌اند؛ اما همزمان از هر دو مولفه عاری‌ و بی‌بهره‌اند؛ این عکس‌ها که بارها در بستر ناواقعی دیجیتال به اشتراک و بازنشر گذاشته و بارها مجازی لمس می‌شوند دیگر فاقد آن روح و اصالت یگانه‌ عکس‌اند.

در این دو مجموعه که بیشتر با تکیه بر تکنیک به ویژه تکنیک چاپ ایده­‌پردازی و طراحی و ارائه شده­‌اند با بهره­‌گیری از ویژگی­‌های نهفته در تکنیک چاپ به هویت ایده و طرح اولیه معنا بخشیده شده است و خندان و دشتیاری با هوشمندی از تکینک که همان شیوه ارائه اثر محسوب می­‌شود در جهت بسط و گسترش ایده استفاده کرده­‌اند.

نمایش دو نفره‌ عکس‌های مهدی خندان و وحید دشتیاری تا 16 مرداد در گالری محسن ادامه دارد. گالری محسن در خیابان ظفر شرقی، کوچه ناجی، بلوار مینای شرقی، شماره ۴۲ ، طبقه منفی یک واقع شده است.

 

پناهگاه

گالری طراحان آزاد این روزها میزبان اثری با عنوان «مخفیگاه» از هنرمند و فیلمساز سوئدی به نان کنوته وستر (Knutte Wester) است، این اثر توسط مهرداد قاسم‌خان کیوریتوری شده است. این نمایشگاه شامل دو اثر ویدئویی و پنج اثر نقاشی در ابعاد کوچک و همچنین یک اثر چیدمان است.

وستر در یکی از ویدئوهایش به نمایش چند سگ ولگرد می­‌پردازد، این سگ­‌ها در عین اینکه در شهر زندگی می­‌کنند اما فاقد هر نوع امنیت و پناهگاه یا به گفته وستر مخفیگاهی هستند. مردم بدون توجه به سگ­‌های بی­‌خانمان به ادامه زندگی روزمره­‌شان می­‌پردازند اما سگی در این میان جان می­‌دهد و هم نوعش به کمک او می‌‌شتابد و این بی­‌خانمانی ادامه می­‌یابد. در ویدئوی دیگر وستر پسربچه­‌ای را نشان می­‌دهد که در محیطی امن و به دور از هیاهوی انسان­‌ها و شهر مدرن قدم می­‌زند و می­‌گوید من اغلب به اینجا می­‌آیم و در اینجا راه می­روم، پناه آوردن این پسر نابالغ از هیاهوی شهر به مخفیگاهی زیبا و آرام نشان از آن دارد که شهرهای جدید ارمغانی برای آرامش نه تنها انسان­‌ها بلکه حیوانات اهلی هم نداشته­‌اند، ما هر روز به دنبال یافتن محلی کوچک اما مخفی برای مخفی شدن­‌های‌مان با عنوان «مخفیگاه» هستیم. کنوته وستر در این اثر حجمی از چوب­‌ها و شاخ­ه‌‌های خشک درختان درست کرده است که شبیه یک لانه سگ است که در مرکز گالری قرار دارد و نشانه همان مخفیگاه امنی است که عناصر زنده در شهر به دنبال یافتن آن هستند.

نمایشگاه نقاشی، ویدئو و چیدمان کنوته وستر با عنوان «مخفیگاه» در گالری طراحان آزاد

علاوه بر این آثار نقاشی­‌های کوچکی از وستر بر دیوار نمایشگاه دیده می­‌شود این آثار کوچک، زنی را نشان می­‌دهد که در مسیری می­‌رود و به دنبال مسیری برای رسیدن به چیزی در حال حرکت است اما در نقاشی آخر همان زن را می­‌بینیم که فرجام راه را در چهره منعکس شده خود در آینه یافته است.

نگاهی اینچنینی به شهر و تبعات ناشی از آن از یک مستندساز در قلب اروپای مدرن بعید و دور از ذهن نیست اینگونه دقت و ریزبینی تنها از یک هنرمند جست­‌وجوگر در شهر انتظار می­‌رود.

نمایشگاه آثار کنوته وستر با عنوان «مخفیگاه» تا 15 مرداد در گالری طراحان آزاد ادامه دارد. گالری طراحان آزاد در میدان فاطمی، میدان گل‌ها، میدان سلماس، شماره 5 قرار دارد.

 

نامه‌­ای از جولی به نبراس

اثر نبراس هویزاوی و جولیانا لوژان با عنوان «مناظر دست­کاری شده» در بخشی از هشتمین رخداد دسترسی محدود در مدرسه هنر و ادبیات بیدار به نمایش درآمده است.

دسترسی محدود یک رویداد مستقل هنری است که توسط جامعه نیومدیا طراحی و اجرا شده است. این فستیوال شامل ویدیو، فیلم کوتاه، انیمیشن و آثار شنیداری می‌شود. فستیوال دسترسی محدود 10 سال پیش در فضای کوچکی با نام پارکینگ، به عنوان یک جشنواره مستقل برای ویدیو، صدا و اجرا تاسیس شد. دسترسی محدود از سال 2007 آغاز به کار کرده و بسیاری از هنرمندان ایران و جهان آثار خود را در آن به نمایش گذاشتند. در این دوره نیز آثار بسیاری از ایران و دیگر کشورها در پروژه­‌های آران، مدرسه بیدار، پروژه­‌های نیومدیا، پلت فرم 3، استودیو مارکف و موسسه فرهنگی تیرافکن در معرض دید علاقمندان قرار گرفته است.

IMG_1523

اثر «مناظر دست­کاری شده» ویدئویی است از یک سفر و دستیابی به مناطق جدید و اشیای جدید و تازه ساخته شده از مواد دستکاری شده که این اثر ویدئویی به همراه نامه­‌ای از جولیانا لوژان به نبراس هویزاوی ارائه شده است. در بخشی از این نامه از زبان جولیانا که خود را در پایان‌نامه جولی معرفی می­‌کند می­‌خوانیم؛ «... در سال­‌های کل­‌آرت، فقط به یه چیز فکر می­‌کردم، اینکه هر روز یه چیزی درست کنم. اگه یه محصول کامل نشه، دستکم روی چیزی، پروژه­ای، تحقیقی یا نوشته­‌ای کار کنم. تا پیش از کل­‌آرت، هیچ­‌وقت آدم تولیدکننده­‌ای نبودم. هیچ­‌وقت از اون آدم­‌ها نبودم که ایده پشت ایده دارن و از موضوعی به موضوع بعدی می­رن و در این مسیر کنجکاوی­‌هاشون رو حل می­‌کنند. پس حتماً می­‌تونی تصور کنی که وقتی مجبور بودم چیزی تولید کنم یا روی تولید چیزی هر روز کار کنم، چقدر سرگشته می­‌شدم. ...»

در این اثر قطعاتی از ویدئوی دست­‌ساخته­‌های هنرمند دیده می­‌شود و در ادامه زنی که در مسیری در آب شنا می­‌کند و به سکویی در میان آب می­‌رسد بر روی صندلی مستقر بر سکو می­‌نشیند و بی­‌مقدمه روزنامه می­‌خواند. آب به مثابه مسیر دسترسی به هدف و مسیر پژوهشی و پیمایشی تلقی شده است و رسیدن به سکو به مثابه هدف.

آثار ویدئویی و شنیداری در زمره هنرهای جدید ابزاری متفاوت از هنرهای دو بعدی همچون نقاشی، تصویرسازی و عکاسی هستند و امکان حرکت و تاثیرات شنیداری را بر روی مخاطب امتحان می­‌کنند که مسیری جدی برای بیان ایده و دریافت­‌های جدید هستند.

IMG_1522

اثر جولیانا لوژان به نبراس هویزاوی «مناظر دست­کاری شده» در مدرسه بیدار و همچنین فستیوال دسترسی محدود تا 15 مرداد در پروژه­‌های آران، مدرسه بیدار، پروژه­‌های نیومدیا، پلت فرم 3، استودیو مارکف و موسسه فرهنگی تیرافکن ادامه دارد.

 

 

 

 

گالری شیرین
ارسال نظر

آخرین اخبار

پربیننده ترین