اعتراض معاون هنری وزارت ارشاد به شغل نبودن هنرمندی/ سید مجتبی حسینی گلایه می کند چرا هنرمندان بیمه بیکاری نمی گیرند
این روزها متنی از سید مجتبی حسینی، معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در فضای مجازی دست به دست می شود که بخشی از دغدغه های داغ این روزهای هنرمندان را واگویه می کند.
ایران آرت: قلم خاص سید مجتبی حسینی و دایره واژگان فاخر معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از نگاه تیز بین مخاطبان دور نمانده است اما آنچه بیشتر جلب توجه کرده معترض بودن این مدیر جوان عرصه هنر به روند امور در جامعه هنری است به خصوص در باب معیشت هنرمندان و کوچک بودن سفره اقتصاد هنر.
او این یادداشت را با ذکر مصیبت این روزها، کرونا و ستایش کادر درمان ایران آغاز کرده و نوشته است :
"این روزها، انسان آزموده به آزمون دشوارتری مبتلاست. رنجی که به عتاب طبیعت، متولد شده است و ضحاک‌وار جز به زجر و زحمت انسان، رضا نمی‌دهد.
ایلغار ناباوری است که می‌خروشد و می‌خراشد و در این معرکه نابرابر جز دانایی، دوا و درمانی نیست. چه بسیار که در کمین کرونا از اسب افتادیم اما دل خوش داشتیم که در سایه و سپر سربازان سلامت، از اصل نخواهیم افتاد. آموزگارانی رئوف که به نجات دیگری، از پا و نفس افتادند اما کوتاه نیامدند از عافیت و صحت مردمان، بال به بال خویش سلامت‌جوی هم‌نوعان شدند و خورشیدوار، بیداری و هوشیاری را در تاریکی و ترس مژده دادند و الهام‌بخش شدند."
حسینی از ستایش کادر درمان جسم به ستایش کادر درمان روح و روان این روزگاران یعنی هنرمندان می پردازد و می نویسد:
"هنرمندان نیز مسئولانه از جمله رهنوردانی شدند که سنگ سختی‌ها و صعوبت این میدان را به گهر هنر و به بضاعت خویش از پیش پای خلق برچیدند و به سخاوت، سفره سعی گشودند تا در اوقات دورباش‌ها و ایام اجتناب، ارزش‌افزوده‌ای در جنب مراقبت‌ها و مراعات شهروندان بیافرینند.
به روشنای هنر بایدهای بهداشتی و باورهای پزشکی ترویج شد و مجاهدان هنر با نقل مکان از صحنه‌ها و استیج‌ها و سینماها و گالری‌ها به قاب شبکه‌ها و رسانه‌های برخط، نشاط مردم را در مقام یک فریضه به جای آوردند.
هنرمندان همه اندوخته‌ها‌ی خود را خرج خلوت‌ماندن خیابان‌ها و تاب‌آوری خانه‌نشینان کردند و چه وقت‌ها که سکوت هولناک کوچه‌ای و محله‌ای به نغمه و نوایی با امیدواری به حرف می‌آمد و شادمانی جمعی مردمان در پنجره‌ها مرهمی بر دردهای دوری می‌شد. صحنه‌های سلیمی به خلاقیت خلق شد که دست و دل اهالی هنر، سرگرم دوخت و دوز ماسک و تدارک مایحتاج مراقبت و مراعات مردم شد.
رسانه‌های مجازی زادگاه تولیداتی شد که مقصد رقابت خویش را خدمت و خوش‌احوالی مردم رقم زده بودند. همتی سزاوار که مصداق چراغ خانه خویش را خرج همسایه کردن شد."
معاون هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در ادامه به نکاتی حیاتی درباره شرایط بغرنج هنرمندان در میانه بلوای کرونا پرداخته و درد دل کهنه جامعه هنری مبنی بر عدم تعریف کار از مشاغل هنری را به صورت موکد یادآوری کرده است که این بخش از نوشتار او به صورت بولد شده و برجسته در فضای مجازی پیچیده است:
" هنرمندان، هیچ در این هجوم کم نگذاشتند و در آرزوی التیام آلام، خم به ابرو نیاوردند، جماعتی جانباز که خود از زیان‌دیدگان جدی و متضرران مظلوم قرنطینه به ناگزیر بودند.
از کرنای کرونا، آوای ناپایداری معیشت و ناگواری وضعیت حمایتی هنرمندان برخاست و فقدان شمولیت قوانین کار در تعریف مشاغل هنری و گزاره‌های غرامت‌بخش تأمین اجتماعی و برخورداری از بیمه بیکاری را، مکررا یادآوری کرد. خاصه در این سال‌ها که رغبت و التفات مردمی به هنر موجب رشد چشمگیر و فراوانی هنرمندان شده و فعالیت این جامعه شریف حتما نیازمند وجود قوانین مناسب و مقررات کارآمد و رفتارهای جمعی سامان‌یافته است؛ از گفت‌وگوهای برآمده از احترام و خرد تا تعامل و تفاهم با تمام دستگاه‌هایی که در این عرصه نقش دارند.
حسینی سپس به کمبود اعتبار هنر و ضرورت توجه جدی بخش های تصمیم ساز دولت و مجلس برای افزایش اعتبار و بودجه اقتصاد کوچک هنر و عدم توسعه متوازن هنر اشاره مستقیم می کند و یادآوری می کند نیروی انسانی هنر از نظر کمی رشد زیادی داشته اما فضای فعالیت و کسب درآمد متناسب با نیروی انسانی توسعه ندارد.
او نوشته است:
" دستگاه‌هایی که به معاضدت می‌توانند با تمرکز اداری، تجمیع نظارتی و تصدی قاعده‌مند و روش‌های تخصصی بر توان هنر و هنرمندان بیفزایند.
دو دیگر آنکه در طول چند دهه و رشد شمار هنرمندان الگوهای اقتصادی نو و به‌روز و متناسب با مقتضیات زمان و مکان شکل نگرفته‌اند و محدودیت راه‌های تحصیل درآمد (که در بسیاری موارد حداقلی است) در چنین دشواری‌هایی به شدت آسیب‌پذیر است و از تاب‌آوری اهل هنر می‌کاهد.
موضوع روشنی است که هنر ضرورت است نه تجمل و حاصل آن چندان متنوع و مؤثر که باید سازمان‌ها و سامان‌ها در مطالعه و تمهید آن عزمی جزم داشته باشند.
و نهایتا آنکه کرونا (یا هر مهاجم دیگری) فریاد فضیلت هنرمندانی است که از دستگاه‌ها و ساختارهای مختلف که قدر و قیمت هنر و لزوم و ضرورتش را می‌شناسند با التفات ویژه، خود را در خوش‌احوالی هنر و هنرمندان سهیم کنند. چرا که در شرایط فعلی تمامی اعتبارات سالانه حوزه تخصصی هنر رافع خسارات پایه‌ای نخواهد بود. اینک مجال مغتنمی است که به ستایش مشارکت جوانمردانه هنرمندان و مواجهه خلاق و اثربخش با بلای بنیادافکن این بیماری، مسئولان و هنرمندان در کنار یکدیگر و با تعاملی سازنده مسائل پیش‌گفته را با روحیه سازندگی و اخلاق‌مداری در دو مسیر کوتاه‌مدت و بلندمدت به مقصدی شایسته برسانند."
این یادداشت همین جا تمام شده است و در اغلب کامنت ها، هنرمندان نوشته اند چشم به راه اند در همراهی آشکارای معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با حال نزار هنر و هنرمند، آیا می توان راهکاری برای وضعیت اسفبار معیشتی هنرمندان و اقتصاد کمر شکسته هنر یافت؟ آیا در این وانفسا ترین روزها نسخه شفابخشی هست؟ بسیاری نوشته اند آن سال ها و دهه ها که می شد دولت ها کاری نکردند امروز که همه کف گیرها ته دیگ است چه می توان کرد اما معدودی همچنان امیدوارند و می نویسند با میدان دار کردن بخش خصوصی و کارآفرینان موفق هنوز می توان آب رفته را به جوی بازگرداند و این تنها راهی ست که دولتمرد دلسوز باید آن را هموار کند و برای نهادینه شدنش در سطوح تصمیم ساز بجنگد.
ممنون آقای معاون.اما خوب نفرمودین چی کار می کنین که این فاجعه بدتر از کرونا تمام شود؟؟
هیچی چی کار میشه کرد دعا
دم تان گرم بلاخره یه مسئولی حرف دل هنرمندان را هم می زنه
بله کرونا یک روز میره اما این بیکاری و در به دری ۹۰ درصدی هنرمندا ماندنی ست.
مشکل این مملکت اینه که مسئولینش هم اپوزیونی حرف می زنند و اعتراض دارن خوب پس کی مقصر وضع موجود است، کی جوابگو است.ما که خودمان بهتر می دانیم به چه درد و فلاکتی دچاریم ،کی می خواد درمان کند.
قلمش خیلی خوبه اما حرفاش تکراریه، کو گوش شنوا
آقای حسینی شما و دولت تان باید جواب بدین بعد شش سال برای این مشکلات چه کار کردین نه این که قلم فرسایی کنین.شش سال پیش وضع هنرمندا بهتر بود آقا. هر روز دریغ از دیروز
ایشون دو ساله اومده اما من هم موافقم که دولت روحانی گند زده اما واقعا هم بد شانس بوده این دولت،فقط از آسمان سنگ نباریده که لابد تا آخر دولت می باره
چه آدم فهمیده ای. مگه ارشاد یه همچین کسایی هم داره!
این تا حالا کجا بوده.خوب گفته به خدا
آقایان و خانمایی که غر می زنند یعنی شما نمی دونین توی این مملکت دولت کاره ای نیست. این بنده خدا و وزیرش را به جاهایی که برای هنر تصمیم اصلی را می گیرند اصلا راه نمی دهند
خوب نوشته دیگه بچه ها. فقط از مافیاهای هنری هم می نوشت دیگه نمرش بیست بود، تو موسیقی، تو تجسمی،تو سینما یه سه چهار درصد وضع شان خوب بقیه مثل من و شما آس و پاس. چرا ننوشتی معاون
خوب نفرمودین شما چی کار می کنین برای هنر؟
به نظرم خواسته قدرت قلمش را به رخ ما بکشد وگرنه این سوال ها را از کی پرسیده؟ مگه خودش نباید جواب بده