امیرمهدی ژوله: کار من تندتر از کار مدیری نیست

امیرمهدی ژوله گفت: ترجیح می‌دهم به جای این‌که دیگران را محبوب کنم، برای خودم بنویسم و خودم را محبوب کنم.

ایران آرت: امیرمهدی ژوله حالا دیگر کم کم در قامت یک بازیگر جا افتاده و می‌گوید بازیگری را بیش از نویسندگی دوست دارد. ژوله از بازیگران پرکار این روزهای ایران است. از نقش های کوتاه یک سکانس و دو سکانس تا نقش های طولانی‌تر مثل اتفاقی که در سریال «گلشیفته» رخ داد. سریالی که هفته گذشته آخرین قسمت آن در شبکه نمایش خانگی توزیع شد. این بازیگر گفت‌وگویی با فاطمه پاقلعه‌نژاد داشته که در ادامه بخش‌هایی از صحبت‌هایش را خواهید خواند.

** من باور نکردم که بازیگر یا سلبریتی شدم. هنوز دارم با فرمان طنزنویس مطبوعاتی قدیم و با همان فرمان فیس بوک یا نوشته های مطبوعاتیم می نویسم. پوزیشن من پوزیشن یک طنزنویس اجتماعی است که سابقه طنز سیاسی نوشتن دارم، سابقه جایزه طنزنویسی مطبوعاتی دارم، سابقه روزنامه نگاری ورزشی دارم و حتما راجع به این چیزها می توانم تحلیل کنم و بنویسم و خب غرم را می زنم. خیلی هم ساختارشکنانه و تند و عجیب غریب نیست.

** در این فضا چیزی که من می نویسم تندتر از چیزی نبوده که مهران مدیری در دورهمی می گفت یا تندتر از آن چیزی نیست که رضا رشیدپور در حالا خورشید می گوید. الان خیلی روی همه به روی هم باز شده و من نمی دانم این فضا مرهون چه اتفاقی است ولی فضای خوبی است. یک مقطعی که اینجا فرانسه شده بود، یک سری اعتصاب کرده بودند، یک سری تجمع کرده بودند، یک سری راهپیمایی می کردند و ... خیلی فضای عجیبی بود که من در این سال ها در ایران ندیده بودم و خب این فضا خوب است که مطالبات مطرح می شود و شنیده می شود.

**من متاثر از چیزی که بر ما می گذرد، چه من نوعی، چه خانواده و اطرافیانم و دوستانم که می توانم مشکلاتشان را بشنوم و درباره اش بنویسم، واکنش نشان می دهم. یک جاهایی هم اشتباه کردم، یک جاهایی هم تند رفتم، یک جاهایی هم شاید باعث شدم که یک عده ای از حرفی که زدم استفاده کنند که من دوست نداشتم آنها استفاده کنند ولی نیتم قطعا خیر بوده.

** این‌که پست‌های من و مهراب قاسم‌خانی دیده می‌شود ماجرای سلبریتی بازی نیست. مهراب چون نویسنده است، دست به قلم است و معمولا تحلیل های خوبی از اتفاقات دارد می تواند دغدغه اش را خوب بنویسد وقتی تو می توانی خوب بنویسی، خوب توجه ها را جلب می کنی و خوب دیده می شود و بازخورد دارد.

** بازیگری خیلی برایم جدی است و خیلی به من در بازیگری خوش می گذرد و حالم را خوب می کند. ادعایش را ندارم ولی حالم را خوب می کند. به خصوص تئاتر با آن که خیلی سخت است و خروجی مالی ضعیفی دارد ولی خیلی خوش می گذرد.

** به تازگی شروع کردم خرده کارهایی نوشتن. چون بعد از ماجرای خندوانه چیزی ننوشتم. اواخر یک مقدار در خوب، بد، جلف به پیمان کمک کردم، یک مقدار کم به گلشیفته کمک کردم و الان یک مقدار دارم سعی می کنم کارهای نوشتنی قبول کنم نمی دانم چقدر از پسش بربیایم و توان تمرکز داشته باشم یا خلاقیتی که دیگران از من انتظار دارند را بتوانم برآورده کنم ولی در هر صورت آنچه ماندگار است نوشتن است.

** امیرمهدی ژوله طنزنویس را کسی نمی شناسد. الان شما می دانید فیلمنامه نویس گلشیفته چه کسی است؟ ولی من را دیده اید. برای همین کسی دلش برای نویسنده تنگ نمی شود مگر اینکه یک چیزی در اینستاگرام بنویسد دل مردم خنک شود. نوشتن برای من الان اینطور است که مثلا یک استندآپ کامل بنویسم که به تنهایی به عنوان یک اثر هنری توان اجرا داشته باشد.

** اتفاقی که برای من افتاده این است که خدا را شکر کارهایی که بازی کردم الان حدودا ده تا شده، سینمایی ها کوتاه بوده ولی سریال ها و یا تئاتر طولانی تر شده. الان به آنجا رسیده که مثلا یک فیلمنامه بنویسم، بدهم کارگردانی کار کند و بگویم مثلا این نقش را خودم بازی می کنم و این به نظرم جذاب است. هنوز در بازیگری به آنجا نرسیدم که مثلا کمدی خوبی بخواهند بسازند نقش اصلی اش را به من پیشنهاد کنند چون کسانی هستند که هم توانایی بیشتری دارند هم امتحان خودشان را در گیشه پس داده اند ولی من می توانم یک فیلمنامه بنویسم که بگویم این نقش را بازی کنم

** آن چیزی که دلم می خواهد بنویسم این است که چیزی بنویسم که بخشی از بازیگری اش را خودم انجام دهم چه فیلمنامه چه استندآپ. ولی اینکه چیزی بنویسم که دیگران بازی کنند آنقدر خوشحالم نمی کند چون آنقدر بازیگری خوشحالم می کند که اگر بخواهم چیزی بنویسم می گویم چرا بنویسم دیگری بازی کند وبا آن دوست داشته شود؟ می خواهم همه آن دوست داشته شدن برای خودم باشد.