قلبی که در دمای منفی 30 درجه به دست آمد
کارگردان برنده جایزه قلب جشنواره سارایوو از دشواری‌های فیلم «آگا» می‌گوید.
ایران آرت: میلکو لازاروف که با «آگا» جایزه بهترین فیلم جشنواره سارایوو را برد، از تجربه سفری طولانی از سرزمین مادری خود بلغارستان برای روایت یک داستان جهانشمول می‌گوید.
به گزارش همشهری آنلاین، کارگردان 50 ساله بلغارستانی که کار فیلمسازی را پنج سال پیش با «بیگانگی» آغاز کرد، امسال با دومین فیلم خود «آگا» جایزه قلب سارایوو را از بخش مسابقه جشنواره فیلم سارایوو به ریاست اصغر فرهادی برد. لازاروف نخستین بلغارستانی تاریخ بود که فیلمش در اختتامیه جشنواره برلین به نمایش درآمد و حدود شش ماه بعد جایزه اول مهم‌ترین رویداد سینمایی منطقه بالکان را به دست آورد. «آگا» ماجرای یک پیرمرد و یک پیرزن را در میانه چشم‌اندازی سرزمینی یخ‌زده روایت می‌کند.
معمولا فیلمسازان بلغاری ترجیح می‌دهند داستان‌هایی نزدیک سرزمین و خانه خود تعریف کنند. چه شد که شما تصمیم گرفتید صحنه را عوض کنید؟
این داستان می‌تواند هر جا اتفاق بیفتد و ماجرای آخرین خانواده روی زمین است. ما فقط به عنوان استعاره تمرکز خودمان را روی یک جامعه کوچک گذاشتیم.
ما نخستین بار چهار سال پیش درباره پروژه شما نوشتیم که آن زمان هنوز «نانوک» نام داشت. در طول دوران فراهم کردن تمام ابزار و زمینه‌های مورد نیاز تولید، در گذر زمان چه بر سر پروژه می‌آید؟
هر پروژه گیرایی خودش را دارد و انتخاب جمهوری یاقوتستان در روسیه به عنوان لوکیشن فیلمبرداری پرچالش‌ترین وظیفه ما در این پروژه بود. مردم ساخا و طبیعت یاقوتستان واقعا فیلم را در جهتی درست هدایت کرد.
بازیگران اصلی را چطور پیدا و چگونه با هم کار کردید؟
برای تمام اعضای گروه ما همکاری با گروه یاقوتستان لذتی خاص بود؛ به ویژه با بازیگران. فیودوسیا ایوانوا، بازیگر نقش سدنا را در یک فیلم محلی به نام «آتش‌سوزی» به کارگردانی دیمیتری داویدف دیدم. میخاییل آپروسیموف (بازیگر نقش نانوک)، گالینا تیخونوا (بازیگر نقش آگا و دختر نانوک و سدنا) و سرگئی اگوروف بازیگران حرفه‌ای تئاتر در قاقوتستان هستند و من لحظه‌هایی فراموش‌نشدنی با همه آنها داشتم.
فیلمبرداری در هوای بی‌نهایت سرد چقدر سخت بود؟ به جایی رسیدید که خطر تهدیدتان کند؟
وقتی ما به یاکوتسک رسیدیم، دمای هوای منفی 42 درجه سانتی‌گراد بود و وقتی کار فیلمبرداری را شروع کردیم، دما هوا به منفی 30 درجه رسیده بود. برای مواجه شدن با این شرایط امکانات و ابزار مناسب در اختیار داشتیم و یادم نمی‌آید خطری گروه را تهدید کرده باشد.
یک فیلمبرداری سخت معمولا با ماجراجویی هم همراه است. ماندگارترین خاطره شما از این دوران چیست؟
فیلمبرداری «آگا» بیشتر یک ماموریت معنوی بود تا جسمی. هر چند در آخرین روز کار و جشنی که گروه گرفته بودند، یک بطری بزرگ به سر من برخورد کرد و باعث شد بزرگ‌ترین زخم روی بدنم یادگار بماند. این یکی از بامزه‌ترین خاطره‌هایی است که من در عمرم دارم.
«پیام سبز» شما هم بسیار دوست‌داشتنی است. چقدر برایتان مهم بود که درباره تاثیر فاجعه‌بار کارهای انسان‌ها روی محیط زیست کره زمین در فیلم بحث کنید؟
مراقبت از طبیعت زمین شاید تا حدودی کلیشه‌ای به نظر برسد و واقعا هم یک حرف تکراری است اما در هر حال ما به وظیفه‌مان عمل کردیم و کار خودمان را انجام دادیم.
