گزارشی از روز ششم جشنواره فیلم کن/ برای ایرانی‌ها کلاه از سر بردارید!
در این مطلب گزارشی خواهید از روز ششم جشنواره فیلم کن، و حواشی نمایش فیلم عباس کیارستمی در این رویداد مهم سینمایی-هنری ِ جهان.
فیلم ٢٤ فریم کیارستمی فیلمی خاص و جدا از فیلم‌های کن و شاید جدا از هر فیلمی است که از کیارستمی دیده‌ایم. فیلم از ٢٤ پرده تشکیل شده است؛ ٢٤ پرده که هرکدام بین دو تا پنج‌دقیقه هستند. در تمام این پرده‌ها که از فریم ١ تا ٢٤ نام‌گذاری شده‌اند، کارگردان دوربینش را به طور ساکن قرار داده است. گاه موسیقی این فریم‌ها را همراهی می‌کند و گاه تنها صدای اطراف شنیده می‌شود. قاب‌بندی فریم‌ها گاه مانند تابلو نقاشی‌ای زنده است و گاه مانند عکسی زنده. در هر دو حالت اما قاب‌ها زیبایی نفس‌بری دارند. سکون این فریم‌ها انگار به تماشاگر وقت و مکان می‌دهد تا از تصور خود استفاده کند و قبل و بعد از آن قاب را متصور شود. این فریم‌ها گاه رنگی و گاه سیاه‌وسفیدند و المان‌هایی چون پنجره، دریا، حیوانات و مخصوصا پرندگان در آنها بسیار استفاده شده‌اند. تا فریم ١٥ اثری از انسان‌ها نیست و اگر نشانه‌ای از آنها وجود دارد برای برهم‌زدن آرامش است.
این فیلم که بی‌شباهت به هر فیلم دیگری است، بار دیگر و برای آخرین‌بار نشان داد که کیارستمی، چه سینمایش را دوست داشته باشیم و چه نه، هنرمندی با ایده‌هایی بی‌مانند است که هیچ‌گاه از تجربه‌کردن نترسید. بی‌پروا بود و همواره تلاش کرد تا سینمایش را نو کند و جوری دیگر ببیند. مطمئنم همان‌طور که تیری فرمو گفت، عباس کیارستمی دیروز در سالن حضور داشت و در کنار ما فیلمش را دید. امیدوارم که روحش هم اندازه ما از دیدن اثرش شاد و راضی باشد. در ساعت شش اما همان‌طور که گفتم، ایرانی‌های حاضر در کن همگی زیر چتر بازار دور هم جمع شدند تا یاد و خاطره این استاد بزرگ و علی معلم را که بیش از ٢٠ سال یکی از ستون‌های اصلی روزنامه‌نگاری ایران در کن بود زنده کنند. بهمن فرمان‌آرا، کمال تبریزی، سیدغلامرضا موسوی، فاطمه معتمدآریا، مهدی کرم‌پور، محمدمهدی عسگرپور و... در کنار دیگر عوامل سینمای ایران، پخش‌کنندگان و خبرنگاران حاضر بودند و هرکدام خاطره‌ای را از این دو می‌گفتند. حرف همگی این بود که باید یاد و خاطره این عزیزان را زنده نگه داشت و اما به یاد زندگان و بزرگانی که همچنان در سینمای ایران هستند و ستون‌های این سینما محسوب می‌شوند بود تا بعد از نبودشان دچار حسرت نشویم. این مراسم ساده و صمیمی بعد از تشکر امید معلم، پسر علی معلم که امسال به‌جای پدرش به کن آمده تا راهش را ادامه دهد و چراغ مجله دنیای تصویر را با کمک مادر و برادرش روشن نگاه دارد و ذکر فاتحه‌ای برای این دو مرحوم به پایان رسید.
