حمله تند روزنامه دانشگاه آزاد به کارگردان ارادتمند نازنین بهاره تینا/ به تک تک دختران ایرانی بگو غلط کردم!

فرهیختگان، روزنامه وابسته به دانشگاه آزاد در مطلبی از عبدالرضا کاهانی بابت ساختن فیلم «ارادتمند نازنین بهاره تینا» به شدت انتقاد کرده و نوشته است: تماشاگر این فیلم از حجم به لجن کشیدن مفهوم زنانگی بهت‌زده و حتی دچار شرم نیابتی می‌شود.

ایران آرت: فرهیختگان نوشت: اول 

سه زن جوان در خودرویی لوکس در حال دوردور خیابانی هستند و مردان خودروهای کناری را با نگاهی خریدار برانداز می‌کنند. بالاخره سرنشینان یک خودرو انتخاب می‌شوند. خودروی کناری بوق می‌زند. 

بهاره (طناز طباطبایی) رو به دو دختر دیگر: بکشم پایین؟! کشیدم! 

مرد: ارادتمند!

سه دختر به ترتیب خودشان را این‌طور معرفی می‌کنند: ‌آیدا ماهیانی: نازنین، ‌طناز طباطبایی‌: بهاره، ‌مهناز افشار‌: تینا

کات.

دوم

هوا تاریک شده، بهاره و تینا روی صندلی‌های عقب یک خودروی لوکس نشسته‌اند. سرنشین‌های صندلی‌های جلویی دو مرد جوان هستند. 

تینا با لحنی کش‌دار و چشم‌هایی خمار: بریم خونه.

بهاره: خوابم نمیاد، نریم خونه.

مرد راننده: کجا بریم؟

تینا با اصرار: خونه، بریم خونه.

مرد در حالی که روی صورت تینا خم شده: هر جا تو بگی.

کات.

«ارادتمند؛ نازنین، بهاره و تینا» از همان سکانس‌های ابتدایی تکلیفش را با مخاطب روشن می‌کند و با بمباران حوادث و کلمات رکیکی که سه زن جوان با هم رد و بدل می‌کنند، فریاد می‌زند که قرار است فیلمی مشمئزکننده ببینید. هر چه قصه‌ نداشته‌‌ فیلم پیش می‌رود بیشتر غافلگیر می‌شوید اما نه از باز شدن گره‌های ماجرا بلکه از روایت بی‌پروا و متعفنی که فیلم قدم به قدم از زندگی سه زن لاابالی به تصویر کشیده است. روایتی که تلاش دارد سبک زندگی خارج از هر گونه چهارچوب اخلاقی، عرفی و مذهبی را به رسمیت بشناسد. روایتی که می‌گوید چه اشکالی دارد یک مادر، هر شب را جایی جدید و با آدم‌هایی جدید صبح کند و هم‌زمان به خانه همسر سابقش هم رفت و آمد داشته باشد؟!

روایتی پر از پارتی، الکل و هم‌خوابگی‌های یک‌شبه با مردانی که سر و کله‌شان از دوردورهای شبانه پیدا شده و تا شب بعدی جایشان را با آدم‌های جدید عوض می‌کنند. به عبارت دقیق‌تر، این فیلم روایتی است از زندگی زنان تن‌فروشِ شاد و مرفه که نه از سر اجبار بلکه برای خوش‌گذرانی دائم آغوش عوض می‌کنند و پول می‌دزدند، درست مثل اسمی که آقای کارگردان برای نسخه بین‌المللی فیلمش انتخاب کرده؛ Delighted یعنی خوشحال.

این البته اولین باری نیست که در سینمای ایران، تصویری از زنان تن‌فروش می‌بینیم اما تنها باری است که این تصویر، شمایلی کادوپیچ‌شده، سرخوش و فانتزی از سبک زندگی بی‌قید چند زن به خورد مخاطبش می‌دهد. تصویری که عملا یک رپورتاژ هشتاد و چند دقیقه‌ای برای یک سبک زندگی خاص آن هم با حضور ستاره‌های گران‌قیمت سینمای ایران است.

فیلم درمجموع آنقدر ضعیف و سردرگم است که فاقد ارزش نقد فرمی است و اگر از همان روز اول پر سر و صدا بود نه به خاطر قدرت روایت و نه حتی برای دغدغه‌های اجتماعی، بلکه صرفا برای نمایش بی‌پروای کلمات و حرکاتی است که تماشاگر فیلم را چه مسئول توقیف در وزارت ارشاد باشد و چه مخاطبی معمولی، از حجم به لجن کشیدن مفهوم زنانگی بهت‌زده و حتی دچار شرم نیابتی می‌کند. حالا بعد از 8 سال پر سر و صدا‌ برای اسم این فیلم تازه می‌فهمیم که حقیقتا چه توقیف ارزشمندی است توقیف ‌ارادتمند، نازنین...‌ که در خدمت احترام به مفهوم انسان ایرانی حتی فارغ از زن یا مرد بودن آن درآمده است. 

آنچه امروز ‌ارادتمند نازنین، بهاره، تینا‌ را آنقدری مهم می‌کند که درباره‌اش کاغذ سیاه کنیم، بیانیه‌ای است که کارگردانش حالا بعد از 8 سال که از تولید و توقیف این فیلم می‌گذرد به این اثر عجیب‌‌الخلقه سنجاق کرده است. عبدالرضا کاهانی در گفت‌وگو با بی‌بی‌سی فارسی که درباره قاچاق فیلمش صحبت می‌کند، فارغ از دست و پا زدن گلدرشتی که برای فرار از مسئولیت تولید یک فیلم ضعیف دارد، حرفی می‌زند که نه‌تنها برای دهان او بلکه برای هر دهان دیگری بزرگ است. کاهانی می‌گوید فیلم من یک نگاه مستند سینمایی دارد و نمایش برهه‌ای از زندگی دختران در سال 1394 است!

بله او دارد درباره فیلمی صحبت می‌کند که پیش از این شرحی از جزئیات شرم‌آور آن را مرور کردیم و حالا باید از او سوال کرد چه کسی و از دکان کدام عطار برای شما آمار و ارقام علاقه‌مندی‌‌های دختران ایرانی را رو کرده که نتیجه‌اش شده دقایقی تهوع‌‌آور از زندگی زنانی که هیچ حد یقفی حتی اخلاق و عرفی برای خودشان متصور نیستند و به معنی اتم کلمه از هرزگی آن هم توام با دروغ و دزدی و کلاه‌برداری هم لذت می‌برند و هم به آن افتخار می‌کنند.

اصلا چه کسی و در کجای دنیا جرات دارد‌ هرزگی را که در سکولارترین جوامع هم یک توهین‌ رکیک به حساب می‌آید به تمام زنان یک جامعه نسبت دهد که شما این‌طور ذو‌ق‌زده از تماشای خودتان در شبکه BBC جرات کردید به زنان ایرانی نسبتش بدهید؟

این ادعای توهین‌آمیز آنقدر خشم‌آور است که ‌ای کاش می‌شد به جرم مطرح کردنش هزار بار، عبدالرضا کاهانی را مجبور می‌کردند به تک تک زنان و دختران ایرانی بدون هیچ مرزبندی مرتبط با سبک پوشش یا نگاه سیاسی بگوید غلط کردم!

پایان مطلب فرهیختگان