پنج نکته درباره مارلون براندو که نمی‌دانید؛ خاطرات شرم‌آور مادری که خشمگینم می‌کرد!
پسرش به جرم قتل زندانی شد و دخترش که در اثر فشار های روحی تحت درمان روانی بود، دست به خودکشی زد
ایران آرت: مارلون براندو بزرگ‌ترین بازیگر تاریخ سینمای جهان است. ۵ نکته در مورد زندگی این بازیگر مهم را با هم مرور می‌کنیم؛
۱- زندگی
«مارلون براندو جونیور» که بسیاری او را بهترین بازیگر تاریخ سینما می دانند، در سوم آوریل ۱۹۲۴ در غرب آمریکا متولد شد و طی سال های درخشان فعالیت هنری اش (۱۹۴۴ تا ۲۰۰۴) تاثیر شگرفی بر تاریخ سینما گذاشت. پدرش به کار تولید مواد شیمیایی مشغول و مادرش بازیگر تئاتر بود. برخی برآن اند که شغل مادرش باعث شده، مارلون و خواهرش به بازیگری علاقمند شوند. در نوجوانی به اجبار پدر به آکادمی نظامی رفت، ولی نظم حاکم بر فضای آن را تاب نیاورد و این مدرسه را قبل از پایان تحصیلش رها کرد. پس از آن مدتی تعمیرکار آسانسور بود، تا این که در ۱۸ سالگی به تئاتر «برادوی» پیوست؛ جایی که بیشتر بازیگران بزرگ آن زمان را تربیت کرده بود. براندو درباره ورودش به بازیگری گفته: «همه چیز اتفاقی شد، اگر خوش شانس نمی بودم و بازیگر نمی شدم، معلوم نیست که قرار بود سر از کجا دربیاورم. احتمالا یک شیاد و کلاهبردار می شدم. ولی کلاهبردار خوبی می شدم!»
۲- خانواده
براندو تقریباً در تمام عمرش از یک فضای خانوادگی آرام و صمیمی بی بهره بود. کودکی تلخ و سختی داشت و زمانی که تنها ۱۱ سال داشت، والدینش از هم جدا شدند تا او با مادر و خواهرش زندگی را ادامه دهد. درباره این دوران گفته: «مادرم یک دائم الخمر بود. برایم عادت شده بود که بروم و او را از زندان در بیاورم. خاطرات او حتی اکنون نیز مرا پر از شرم و خشم می کند.» مارلون حتی پس از آن که خودش تشکیل خانواده داد هم نتوانست بر این ناآرامی خانوادگی غلبه کند. پسرش به جرم قتل زندانی شد و دخترش که در اثر فشار های روحی تحت درمان روانی بود، دست به خودکشی زد. از سه بار ازدواج، صاحب ۱۶ فرزند شد که هیچ کدام نتوانستند خانواده را برایش معنا کنند.
۳- سبک بازی
مارلون در جوانی به استودیوی بازیگری پیوست و شاگرد محبوب «استلا آدلر» هنرپیشه و استاد بزرگ بازیگری آن زمان شد. براندو پیشکسوت معروف سبک بازیگری متداکتینگ است؛ سبکی که در آن بازیگر خودش را به جای شخصیت قصه می گذارد و مدتی را با نقشش زندگی می کند تا برای ایفای آن آماده شود. او این سبک را که توسط «استانیسلاوسکی» تاسیس شده بود، به کمال رساند و بازیگرانی چون جیمز دین، پل نیومن، داستین هافمن، رابرت دنیرو و مریل استریپ راهش را ادامه دادند.
۴- اسکار
در روز پنجم مارس سال ۱۹۷۳ زمانی که «لیو اولمن» و «راجر مور» نام مارلون براندو را به عنوان برنده اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد معرفی کردند، با صحنه عجیبی مواجه شدند. براندو در مراسم حضور نیافت و به جای خودش یک دختر سرخ پوست را که بازیگری ناشناخته و رئیس سازمان حفاظت از بومی های آمریکا بود، راهی صحنه کرد. این دختر در سخنرانی کوتاهش از طرف براندو اعلام کرد که از پذیرفتن این جایزه معذور است و دلیل این امتناع را بدرفتاری صنعت سینما و تلویزیون این کشور با سرخ پوستان و کشتار آن ها در حادثه «ووندد نی» معرفی کرد. براندو که با این حرکتش صدای سرخ پوستان را به گوش جهانیان رسانده و سیاست های هالیوود را زیر سوال برده بود، با تشویق گروهی از حضار و البته انتقادات تند عده ای دیگر مواجه شد؛ اما او قوی تر از آن بود که تحت تاثیر قرار گیرد.
۵- شخصیت اخلاقی
با وجود وجهه هنری بی نظیرش، براندو را نمی توان بازیگری اخلاق مدار نامید. عادات غذایی ناپسند، روابط نامشروع و ازدواج های متعدد، سرپیچی از کارگردانان و تنبلی در حفظ کردن دیالوگ ها، شکستن دندان یک عکاس طی درگیری در سال ۱۹۷۳ و… را می توان شواهدی بر تاثیر مخرب شهرت بر شخصیت او معرفی کرد. او در روز جمعه دوم جولای ۲۰۰۴ و در ۸۰ سالگی، درحالی که از نارسایی قلبی، دیابت و عفونت ریه رنج می برد، درگذشت.
