صحبت‌های پری ملکی درباره اجرای موسیقی برای زنان / این پدیده ریشه تاریخی دارد / خارجی‌ها می‌گویند فمینیستی است
پری ملکی معتقد است پیدایش کنسرت‌های بانوان از سال‌های پس از انقلاب یک گام بزرگ و مثبت و یک ضرورت بوده است.
ایران آرت: پری ملکی خواننده و مدرس آواز گفت:"پیش از انقلاب چیزی به نام کنسرت بانوان وجود نداشت، اما یکی، دو ارکستر بانوان فعالیت داشتند. با این وجود پدیده‌ی اجرای موسیقی زنان برای زنان چیزی نیست که منحصر به عصر مدرن و زمان حال باشد. این سنت پس از اسلام در مجامع زنانه و اندرونی‌ها وجود داشته است. در مراسم مذهبی، چه عزاداری و چه مراسم شادی نظیر اعیاد مذهبی و جشن‌های ملی و عروسی و ... در میان زنان وجود داشته است."
به گزارش ایران آنلاین، ملکی در همایش فرصت ها و چالش های کنسرت بانوان با اشاره به اینکه در این‌جا قرار است از زاویه‌ی جامعه‌شناسی به موضوع کنسرت بانوان پرداخته شود، گفت:"این سنت فرهنگی حتی پس از مشروطه که حضور خوانندگان زن در مجامع عمومی دیگر مشکلی نداشت، همچنان در میان مردم کوچه و بازار متداول بوده و هست."
به گفته این زن خواننده پس از انقلاب اسلامی با وجود تعطیل شدن فعالیت زنان خواننده، زنان نوازنده همچنان فرصت فعالیت در ارکسترهای کوچک و بزرگ را داشتند، بنابراین وقتی از کنسرت بانوان صحبت می‌کنیم به شکلی از موسیقی اشاره می‌کنیم که محور آن یک زن خواننده است.
ملکی اولین تأثیر مهم و مثبتی "کنسرت‌های بانوان" را بازگرداندن حرفه‌ی خوانندگی زنان به جامعه دانست و افزود:" در پی این اتفاق بزرگ، زنان بسیاری به فراگیری جدی ردیف‌های آوازی در موسیقی سنتی مشغول شدند و این تفاوت مهم و عمده‌ی زنان خواننده پیش و پس از انقلاب است. تعداد انگشت‌شماری از خوانندگان مطرح و مشهور پیش از انقلاب به طور آکادمیک یا حرفه‌ای تعلیم دیده بودند در حالی که اکنون اکثریت زنان خواننده تعلیم‌دیده هستند و دوره‌های آوازی را گذرانده‌اند."
او استفاده از نوازندگان زن به طور حرفه ای را از امتیازات یا فرصت‌هایی که کنسرت‌های بانوان ایجاد کردند، عنوان کرد و گفت:" چیزی که در زمان گذشته و حتی پیش از انقلاب نیز بدین وسعت نبود. با وجود تعداد زنان نوازنده‌ای که از هنرستان‌ها فارغ‌التحصیل می‌شدند، اما تعداد نوازندگان زن فعال در ارکسترها، به ویژه گروه‌های سنتی و پاپ بسیار اندک بود و چهره‌های شناخته‌شده‌ی انگشت‌شماری وجود داشتند. "
به گفته این مدرس آواز پس از انقلاب، در سال‌های اولیه‌ی شکل‌گیری کنسرت‌های بانوان محدودیت‌های زیادی در زمینه‌ی پیدا کردن زنان نوازنده‌ی حرفه‌ای وجود داشت، اما به تدریج با بیشتر شدن "کنسرت‌های بانوان" این تعداد فزونی گرفت و زنان نوازنده فرصت یافتند نخست در گروه‌های بانوان به هنرنمایی بپردازند و کم‌کم راه خود را بیشتر در میان ارکسترهای مختلط باز کنند.
او پیش از پرداخت به تهدیدات یا تحدیدات "کنسرت‌های بانوان" گفت:" در همه‌ی سال‌های فعالیتم هر وقت برای خارجی‌ها به‌خصوص زنان خارجی درباره‌ی موسیقی بانوان برای بانوان صحبت کرده‌ام به نظرشان این یک اتفاق بسیار جالب و حتی فمینیستی آمده است. آن‌چه در یک فرهنگ و جامعه ممکن است محدودیت به حساب بیاید در جای دیگری ممکن است معنایی کاملاً مثبت و انقلابی پیدا کند."
به اعتقاد پری ملکی در جامعه‌ی ایران پس از انقلاب، استفاده‌ی تازه از یک سنت ریشه‌دار مردمی، تبدیل به کاری مهم و امروزی و رو به جلو شد. پس پیدایش کنسرت‌های بانوان یک گام بزرگ و مثبت و یک ضرورت بود.
او گفت:"حالا ببینیم ادامه‌ی راه به کجا رسیده که می‌تواند این پدیده را به یک تحدید یا تهدید تبدیل کند."
ملکی کنسرت بانوان را یک راه حتمی برای گذر از مرحله‌ای به مرحله‌ی دیگر دانست و افزود:" پس از امکان حضور زنان خواننده به عنوان همخوان در گروه‌های مختلط و وجود شنوندگان زن و مرد، امروز دیگر کنسرت‌های بانوان، بازگشتی به همان سنت‌های مردمی و مجالس زنانه است که در آن صرفاً سرگرمی و ساده‌پسندی را در خود دارند و نه آموزش فرهنگی زنان و نه فراهم ساختن عرصه‌ای برای حضور زنان در جامعه (چه در جایگاه شنونده چه هنرمند)."
