کنسرت متفاوتی که ۶۶ هزار تماشاگر داشت

کنسرت "با من بخوان" علاوه بر عناصر شنیداری از عناصر دیداری و بصری هم بهره برده است و شاید یکی از دلایل موفقیتش همین موضوع باشد.

ایران آرت: تا زمان نگارش این گزارش 66هزار نفر از کنسرت "با من بخوان" دیدن کردند. این رقم گواه این است که این کنسرت به خوانندگی علیرضا قربانی یکی از کنسرت‌های پرمخاطب و پرطرفدار این روزهای دنیای موسیقی ایرانی است.

علیرضا قربانی به همراه گروهش 78اجرا،  تهران (44تا) و شهرستان‌ها (34تا) داشته‌اند که البته قرار بود تا پایان سال 16اجرای دیگر هم  با گروهش داشته باشد که به‌دلیل شیوع ویروس کرونا این اجراها لغو شد. دیدن و شنیدن کنسرت "با من بخوان" با مدیریت علی رضوی و کارگردانی رضا موسوی با آهنگسازی حسام ناصری تجربه جدیدی را برای مخاطب رقم زد. اردیبهشت‌ماه سال 98علیرضا قربانی بعد از 2سال دوری از فضای کنسرت به‌مدت 9شب به تالار وحدت آمد. اجرای او با استقبال گسترده مخاطبان مواجه ‌شد. استقبال به اندازه‌ای بود که گروه به کاخ سعدآباد رفتند و 34شب برای مخاطبان خود برنامه اجرا کردند. طی این مدت درشهرستان‌های بیرجند، اصفهان، شیراز، اهواز، آمل، ساری، گرگان، تبریز، ارومیه، اردبیل، انزلی، قزوین و اراک هم به اجرای کنسرت "با من‌بخوان" پرداختند.

به گزارش همشهری، کنسرت "با من بخوان" علاوه بر عناصر شنیداری از عناصر دیداری و بصری هم بهره برده است. ایده این کار از دوسال پیش زده شد اما برای گروه اجرایی این کار همواره در جریان است و هربار تغییرات جدیدی به اجرا اضافه می‌شود. رضا موسوی، کارگردان این کنسرت طی 4سال بیش از 14کار با علیرضا قربانی داشته است که برخی برگزاری کنسرت و موزیک ویدئو بوده است. او کارگردانی کلیپ "فروغ" و "دخت پریوار" به خوانندگی علیرضا قربانی را هم برعهده داشته و حال طراحی و کارگردانی آخرین کنسرت علیرضا قربانی با پشتوانه کارهای قبلی برعهده اوست؛ "ما زبان همدیگر را پیدا کرده‌ایم و گروهی کار می‌کنیم."

موفقیت "با من بخوان" مدیون نوازنده‌ها، تیم کارگردانی، تیم فنی (شامل نور و صدا)، تیم اجرایی، پشتیبانی و انتظامات، تبلیغات، گرافیک، عکاس و فیلمبردار و ... است که البته پشتوانه قوی علیرضا قربانی را هم باید به آن اضافه کرد؛ "تنها کار برای من مهم نبود بلکه برای من و گروه، تفکر پشت اثر مهم بود. علیرضا قربانی بسیار حمایت‌گر است و کل گروه را حمایت می‌کند. کار را می‌سپرد و دخالت هم نمی‌کند."


رضا موسوی پشتوانه‌ای به اسم تئاتر دارد. به همین دلیل او عناصر بصری از طراحی صحنه گرفته تا میزانسن و نحوه نشستن نوازنده را برای این کنسرت‌ طراحی و اجرا کرده است؛ "براساس تحقیقاتی که انجام دادم و فیلم‌هایی که از عکس‌العمل مخاطب حین دیدن کنسرت گرفتم، در کنسرت‌ها و اجراهای باکیفیت نزدیک به 30درصد مخاطبان بعد از 15الی 17دقیقه صحنه را از دست می‌دهند، گویی در خانه هستند و فقط موزیک گوش می‌دهند و گاهی هم به موبایل نگاه می‌کنند. اما بعد از 23دقیقه 60درصد مخاطبان صحنه را رها می‌کنند و تعداد خیلی کمی از مخاطبان با تمرکز کنسرت را دنبال می‌کنند."

به گفته موسوی، این امر طبیعی است؛ "طبیعی است چون بعد از مدتی نوازنده، خواننده تکراری می‌شود و این باعث قطع ارتباط می‌شود. ما این چرخه را شناسایی و سعی کردیم با طراحی عناصر بصری مخاطب را نگه داریم، او را در فضا می‌چرخانیم و در نتیجه مخاطب ارتباطش را با کنسرت از دست نمی‌دهد. مخاطب احساس می‌کند هم می‌بیند و هم می‌شنود؛ در نتیجه در طول کنسرت او فعال است و به همین دلیل حالش هم در طول کنسرت و هم بعد از کنسرت خوب است."

سؤال اینجاست که آیا این عناصر بصری باعث نمی‌شود که توجه مخاطب از موسیقی که عنصری شنیداری است پرت شود و به صحنه بیشتر توجه کند. موسوی مخالف این حرف است؛ "در تمام دنیا به صحنه توجه می‌کنند؛ نورپردازی، اکت روی صحنه، وسایل صحنه و حرکات موزون. حالا ما نمی‌توانیم حرکت و جنبش به آن شکل را داشته باشیم، به همین دلیل سعی کردیم که با نورپردازی و طراحی صحنه متنوع و جاگذاری نوازنده‌ها این عناصر جذاب را ایجاد کنیم." او با اشاره به جاگذاری سنتی نوازنده روی صحنه که سال‌هاست به شکل نیم‌دایره‌ای رو صحنه اجرا می‌شود به شکل جدید و متنوع جاگذاری نوازنده در کنسرت "با من بخوان" اشاره کرد: "من جایگزینی متنوع از نوازنده‌ها را طراحی کردم که استقبال هم شد." 

شاید پیشینه تئاتری او بر عنصر موسیقایی کنسرت غلبه کرده باشد؛ "اصلا اینطور نیست و این امر برای من جالب نیست که چون تمایل تئاتری دارم طراحی و کارگردانی کنسرت را به سمت تئاتر ببرم. ما در این کنسرت جز‌ طراحی صحنه، هیچ المان تئاتری نداریم. تلاش من این است که کنسرت ترکیبی از موسیقی و المان‌های بصری باشد. اگر این دو باهم ترکیب شوند اتفاق درستی می‌افتد اما اگر ترکیب درست صورت نگیرد پروژه شکست خورده است که استقبال مردم از این کار نشان داد اتفاق موسیقی و المان‌های بصری به خوبی صورت گرفته است."