ایران آرت: استاد محمدرضا لطفی، آهنگساز و نوازنده برجسته موسیقی ایرانی در یک نشست مطبوعاتی در سال ۱۳۸۶ تأکید کرد که دل هنرمند باید صاف باشد تا بتواند یک صدای معنوی و روحانی از سازش در بیاورد. ​لطفی می‌گوید چنانچه در دل هنرمند کدورت باشد آن کدورت در صدای ساز وی جاری و ساری می‌شود.

محمدرضا لطفی که روز ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۳ در تهران درگذشت، ردیف‌دان، موسیقی‌دان، آهنگساز و نوازنده برجستهٔ تار و سه‌تار و کمانچه بود. او از چهره‌های تأثیرگذار موسیقی ایرانی بود و با خلق آثاری چون "ایران ای سرای امید"، "کاروان شهید"، "برادر بی‌قراره" و "عشق داند" به میان توده مردم راه یافت.

لطفی بنیان‌گذار کانون فرهنگی و هنری چاووش، گروه شیدا و مکتب‌خانه میرزا عبدالله بود و هنرمندان بسیاری از جمله خانوادهٔ کامکارها، مجید درخشانی، صدیق تعریف، حمید متبسم و حسین بهروزی‌نیا را تربیت کرد. او در کنار تار و سه‌تار، کمانچه، دف، نی و سنتور نیز می‌نواخت.

لطفی تجربه همکاری با خوانندگانی چون محمدرضا شجریان، تاج اصفهانی، غلامحسین بنان و شهرام ناظری را داشت و خوانندگانی چون هنگامه اخوان، صدیق تعریف، محمد گلریز و محمد معتمدی، علیرضا شاه‌محمدی و امیر اثنی‌عشری را نخستین بار او به جامعه موسیقی معرفی کرد.