کد خبر: 6270 A

dvd فروشی که نوازنده آکاردئون شد/ با مهرداد مهدی از آکاردئون نوازی در خیابان ها تا گروه والس تهران

dvd فروشی که نوازنده آکاردئون شد/ با مهرداد مهدی از آکاردئون نوازی در خیابان ها تا گروه والس تهران

مهرداد مهدی: برای پول درآوردن و درس خواندن مجبور شدم که گوشه خیابان، دی وی دی بفروشم اما بعد از مدتی بازداشت شدم و همانجا که فیلم می‌فروختم، شروع کردم به نواختن آکاردئون.

ایران آرت : برنامه‌های ویژه شهر کتاب مرکزی برای ماه مبارک رمضان با عنوان شهر کتاب، شب‌های رمضان بیدار است با نشستی درباره موسیقی شهری و اجرای آکاردئون و ویولون به اتمام رسید.

در این نشست که با حضور مهرداد مهدی، آسو کهزادی و مصطفی بیاتی همراه بود، قطعات مختلفی نواخته شد و گروه والس تهران، از چگونگی ورودشان به این عرصه سخن گفتند.

مهرداد مهدی با بیان اینکه اولین مواجهه‌اش با موسیقی، ارگ بوده است، گفت: «پیانو زدن را یاد گرفتم و چون در معرض علم موسیقی نبودم و کتاب و مدرس نداشتم، از تشنگی و اشتیاقم آموختم. و در حقیقت این بی‌پولی بود که باعث شد به موسیقی شهری روی بیاورم و آکاردئون بنوازم.»

او ادامه داد: «از آنجا که پول نداشتم و بدون پول نمی‌توانستم درس بخوانم، مجبور شدم که گوشه خیابان، دی وی دی بفروشم اما بعد از مدتی بازداشت شدم و همانجا که فیلم می‌فروختم، شروع کردم به نواختن آکاردئون.»

مهدی افزود: «اتفاقات زیادی در مدتی که در خیابان می‌نواختم افتاد. آدم‌های زیادی مبهوت شدند و یک بار هم یک کارگردان تئاتر خواست که در نمایشش آکاردئون بزنم. به این ترتیب پایم به دانشکده هنرهای زیبا باز شد و سه دوره، دوره بازیگری را گذراندم و بعد هم یاد گرفتم که خودرسانش‌گر باشم.»

این نوازنده در بخش دیگری از سخنانش گفت: «محبت و انرژی مثبتی که همواره از مردم دریافت کردم، باعث شد ادامه دهم و بیشتر و بهتر بنوازم. یادم هست که خانمی که کارمند آژانس هواپیمایی بود، هر روز برایم لقمه‌ای نان و پنیر و سبزی درست می‌کرد و در جعبه سازم می‌گذاشت و من نمی‌توانستم یک روز سر کار نروم و آکاردئون نزنم. یا مثلا حوالی ساعت 12،11 ظهر، مادرانی بودند که دنبال بچه‌های‌شان می‌آمدند تا آنها را به خانه ببرند، می‌آمدند و کنارم می‌نشستند و برایم خاطره می‌گفتند و من هم برایشان آهنگ می‌زدم. خیلی‌های‌شان برایم غذا یا ناهار می‌آورند، حتی یک بار در میانه همین آهنگ زدن‌ها کارمندان شهرداری به من پول دادند و همه اینها، مرا به تمرین بیشتر تشویق می‌کرد. هرچند که تقریبا تمام ارگان‌های کشور هم با من دعوا کردند اما حالا اجازه می‌دهند که ساز بزنم.»

آسو کهزادی، آهنگساز و نوازنده ویولون که در این نشست حضور داشت، در سخنان گفت: «دفعه اولی که در خیابان ساز زدم، شب قبل از تحویل سال بود و خیلی استرس داشتم و حتی دو سه آهنگ اول را خیلی خیلی بد زدم اما دفعات بعد، راحت‌تر بود.»

او که در ایران و هلند تحصیل کرده است، درباره انگیزه‌هایش برای آهنگ زدن در خیابان گفت: «اولین انگیزه‌ام این بود که برای مردم، موسیقی خوبی اجرا کنم، انگیزه دومم این بود که بتوانیم به عنوان یک گروه‌ در کنار همدیگر رشد کنیم و دلیل سوم هم این بود که دوست داشتم غیر از ساز تمرین کردن، انسانیت و آدم بودن را هم تجربه کنم و درواقع به نوعی، عکس‌العمل مردم برایم جالب بوده است.»

کهزادی افزود: «اینکه مردم با شنیدن یک قطعه آهنگ شاد شوند، اینکه به شما گل بدهند و از شما تشکر کنند، تجربیات نابی است که با کنسرت در سالن‌های شهر به دست نمی‌آورید.»

او همچنین گفت: «مسلما ساز زدن به عنوان یک زن در کنار خیابان سخت‌تر است و شاهد نگاه‌های ملالت‌بار هم بوده‌ام اما در مجموع معتقدم که فیدبک‌های خوبی که به من رسیده، بیشتر از نگاه‌های منفی و بد بوده است. به علاوه فکر می‌کنم اگر آنها که این نوع موسیقی را دوست ندارند، از این جنبه به موضوع نگاه کنند که این نوع موسیقی باعث بالا رفتن فرهنگ و هنر جامعه می‌شود، می‌توانند راحت‌تر و با اغماض از کنار این مساله رد شوند.»

مهد در پایان با اشاره به اینکه دومین آلبوم گروه والس تهران، لاجوردی نام دارد، گفت: «ما به انجام رسیدن این آلبوم را مدیون آقای علی صمدپور هستیم که مدیر هنری مدرسه منظومه خرد هستند.»

 

شهر کتاب مرکزی مهرداد مهدی آسو کهزادی مصطفی بیاتی گروه والس تهران
ارسال نظر

آخرین اخبار

پربیننده ترین