نمایشی که در سال 88 رد شد این روزها خوش می‌درخشد / نعیمی: حمله مغول‌ها هنوز هم دارد در ایران اتفاق می‌افتد
حمید رضا نعیمی که این روزها نمایش «شرق دور شرق نزدیک» را در تئاتر شهرزاد روی صحنه دارد می‌گوید وقایع سال 88 را پیش بینی کرده بود.
ایران آرت: حمید رضا نعیمی نمایشنامه‌نویس، بازیگر و کارگردان باسابقه تئاتر است، او این روزها نمایشی را بر روی صحنه دارد که در سال 88 از اجرای آن بخاطر شرایط سیاسی آن دوران گرفت شد و حالا با استقبال مردم روبرو شده است. او درباره نگارش نمایشنامه «شرق دور شرق نزدیک در گفت‌وگویی که با مهر داشته، گفت: زمانی که این نمایشنامه نوشته شد زمانی بود که هنوز پیامدهای اتفاقات سال ۸۸ وجود داشت و من شهر را آبستن اتفاقی می‌دیدم؛ اینکه بیرون از خانه امن نیست و درون خانه هم امن نیست پس باید فکری کرد. آن زمان به من گفتند موافق پرداختن به این مساله در نمایشنامه نیستند و متن در آن زمان رد شد. اتفاقا من هیچ موضع گیری خاصی به این مساله نداشتم و خیلی مستندگونه به قضیه نگاه می کردم و مشکل شورای ارزشیابی و نظارت نیز این بود که چرا من موضع گیری ندارم.
وی افزود: امروز وقتی دوباره تصمیم به اجرای این نمایشنامه گرفتم فاجعه پلاسکو اتفاق افتاده بود و به نظرم پلاسکو برای ما یک نماد و نشانه است. هر چیزی که بیرون از خانه ما را تهدید کند فضای خانه را هم ناامن می کند. به هارولد پینتر می گویند چرا همیشه اتفاقات نمایشنامه‌هایت در درون خانه رخ می دهد و او پاسخ می دهد که من از فضای خارج از اتاق می ترسم یعنی اینکه او خانه را امن و به عنوان یک مامن می بیند. حالا وای به حال روزی که خانه هم حریم شخصی به حساب نیاید و ناامن شود. نباید خیالمان راحت باشد که اتفاقی مثل پلاسکو دیگر رخ نمی دهد چون هر لحظه این امکان وجود دارد و باید فکر کنیم که زخم همسایه زخم ما هم است
او درباره روح تاریخی که در این اثر موج میزند و به موضوع حمله مغول ها به ایران می‌پردازند، توضیح داد: مغول ها الان دیگر با اسب و شمشیر به ما حمله نمی‌کنند الان وضعت آنها فرق کرده است. به عنوان نمونه هوای آلوده تهران برای ما به نوعی حمله مغول‌ها به حساب می آید. اینکه ما اجازه ندهیم یک آمبولانس به موقع به مقصد برسد و بیمار از دست برود همان حمله مغول‌ها است. الان دیگر شکل حمله مغول‌ها فرق کرده است. بر این اساس معتقدم انتخاب پلاسکو به عنوان یکی از رکن‌های نمایشنامه انتخاب درستی بود. آتش گرفتن یک ساختمان در نقاط دیگر دنیا هم رخ می‌هد و این هشدار را به ما می‌دهد که نمی‌توانیم با عافیت طلبی خودمان را نجات دهیم. عافیت طلبی مشکل جامعه ما بعد از جنگ است. ما در زمانی مثل جنگ تحمیلی عراق علیه ایران عافیت طلب نبودیم. در آن زمان هیچ کس نمی‌گفت پسر من نباید به جنگ برود ولی از بعد از دوران جنگ به این طرف فاجعه‌ای به نام عافیت طلبی در جامعه ما شکل گرفته است. نباید خیالمان راحت باشد که اتفاقی مثل پلاسکو دیگر رخ نمی‌دهد چون هر لحظه این امکان وجود دارد و باید فکر کنیم که زخم همسایه زخم ما هم است.
