|
سعید فلاح فر: همه تیترهای خبری از خوبی اوضاع هنری میگویند. مخصوصا اصرار دارند که همه چیز از سال گذشته بهتر است. تقریبا هیچ انتقاد تندی در این نوشتهها به چشم نمیخورد. صفحات مجازی هم که تقریبا دچار فیلترینگ شدهاند و منابع غیررسمی به راحتی در دسترس نیستند. بنابراین عجیب نیست اگر اذهان خوانندههای کنجکاو حداقل دو موضوع را به خاطر بیاورند ...
وقتی هنر از پدیدهای مثل فقر سخن نمیگوید، این به معنی نبود فقر نیست، این یعنی سکوت؛ سکوتی که دلایل عمدی یا اجباری بودن آن بخشی از محتوای آثار هنرمند خواهد بود ... به یقین تاریخ، سکوت هنرمند را معادل پاکیزگی فرهنگی یا بیاهمیتی این موضوعات فرض نمیکند. سکوت گاهی مهمترین و گویاترین اثر یک شاعر، نویسنده یا هنرمند است. همه این سکوتها در طول تاریخ فرهنگی هر تمدنی، شنیدنی و خواندنی است.
عکاسی خیابانی این روزها به دلایل و بهانه های مختلف تحت فشار قرار گرفته است. از طرفی موضوعات امنیتی و از طرفی مرزهای غیرقابل تعیین در حفظ حریم خصوصی فردی و شهروندی، بد فهمی در موضوع حریم خصوصی یا ممنوعیت های عرفی و فرهنگی ـ با ترکیبات و غلظت های متفاوت و گاه سلیقه ای در جهان ـ عکاسی خیابانی را به شدت تحدید می کند. به نظر می رسد وجاهت استنادی و تاثیرگذار عکاسی هم به مذاق کسانی که ریگی به کفش دارند خوش نمی آید و از قدرت خود برای کور کردن چشم تیزبین دوربین عکاسی سوءاستفاده می کنند.
یک سرمایهگذار باهوش با یک خرید پر سر و صدا چطور میتواند طرفداران بالقوه را به سمت یک اثر یا آثار یک هنرمند یا یک شیوه هنری خاص جلب کند. وقتی این آثار با همان قراردادهای نانوشته در صدر جداول فروش قرار میگیرند، نام خریداری قدرتمند را به یدک میکشند یا ارزشمندترین دیوارهای موزهها را به خود اختصاص میدهند،
عکاسی فرهنگ عمومی و روابط اجتماعی را از طریق نقش رسانه ای خود به مرتبه ای رسانده است که هیچ فردی ـ اعم از کسانی که دانش مربوطه را دارند یا ندارند ـ از استفاده و تاثیرات ناگزیر عکاسی جدا نبوده و یقیناً بازگشتی برای این وضعیت نمی توان تصور کرد.
نمایشگاه نقاشی های منوچهر موغاری این روزها در موسسه صبا دایر است. این نمایشگاه را از زاویه لنز سعید فلاح فر، هنرمند تصویری ببیند:
سعید فلاح فر: هر ظلمی، تمسخر عدالت است. هر ویرانی، کج دهانی به آبادی و هر آبادی تحقیر تمسخرآمیز ویرانی است. پائیز طنز شیرین بهار است و بالعکس. کویر همان عبارت طنزی است که دریا را صدا می زند. هر سایه مضحکه ای است در مقابل نور و هر آوا پاسخی تحقیرآمیز برای سکوت. «کوه» طنز مجسم فرهاد است...
سعید فلاح فر ، هنرمند تصویری و کارشناس هنر در مطلبی زیر عنوان اکوان دیو کیست؟ تفاوت دیو از نگاه فردوسی و نقاشی ایرانی را تحلیل می کند.
ویدئویی در فضای مجازی مورد توجه است که نشان می دهد دو حشره در یکی از عکس های برند و هیلا بکر که این روزها در قالب نمایشگاه مینیمالیسم و کانسپچوال آرت در موزه هنرهای معاصر تهران به تماشاست وجود دارد...
آیا امروزه اهالی مناطقی مثل کشورهای آفریقای مرکزی، مثلاً به اتکای اعداد و نام های داخل تقویم، با مردمان کشورهای شمال اروپا «هم عصر»ند؟