|
محمود دولت آبادی در جشن تولد ۸۱ سالگیاش گفت: گاه که قوز کرده راه میروم حس میکنم، زیر بار محبت دوستان و جوانان کشور عزیزمان ایران هستم. دم و قدم این جوانان است که من را سرپا نگه داشته است.
در نمایشگاهی که برای بزرگداشت محمود دولتآبادی برپا میشود آثار بیش از 30 هنرمند به نمایش گذاشته خواهد شد.
خالق رمان "کلیدر" در این گفتگو درباره تاثیر کار کردن در نویسندگی میگوید و تأکید میکند که کار آموزنده کتاب برای زندگی، روابط و انسانشناسی او بوده است.
یک پژوهشگر و استاد دانشگاه میگوید: «کلیدر» دولتآبادی دقیقا نقشی را بازی میکند که شاهنامه در دوره خودش ایفا کرد. فردوسی نیز در قرن چهارم، دوره جدید ایران را با فرهنگ کهن آشنا کرد.
محمود دولتآبادی نویسنده شهیر ایرانی در یک گفتگوی مجازی به بیان ناگفتههایی درباره زندگی خود در دهههای گذشته پرداخت.
نویسنده رمان "کلیدر" میگوید: هر چه تیراژ مطبوعات ما پایین بیاید غصهاش را نمیخورم. آنچه مطبوعات مینویسند ۲۴ ساعت قبلش غیر از فضای مجازی، رادیوها و تلویزیونهای جهانی گفتهاند. امروز اخبار معطل این نمیماند که شما فردا بیایید آن را در روزنامهتان چاپ کنید. این طبیعی است
آقای نویسنده در آستانه 81 سالگی میگوید:شکر که زندهام، راه میروم، حرف میزنم، کتاب میخوانم، گاهی میتوانم بنویسم، میتوانم بخوابم و در شبانه روز یکی- دو نوبت غذا بخورم و توانستهام حساسیتهای - متاسفانه رنجآور- خود را حفظ کنم و کرگدن نشدهام. اینها موهبت است.
دولتآبادی که به بهانه رمان "بیرون در" به گفتوگو نشسته، درباره تجربه حضورش در زندان میگوید: ایدهآلیست نیستم که بگویم زندانها هرگز نباشد که البته امیدوارم نباشند، اما این برای من پیش آمد که زندان خوار کردن بشر است و حیف.
محمود دولتآبادی به بیان خاطراتی از همکاری با محمدرضا لطفی در زمینه موسیقی پرداخته است.
نویسنده رمان معروف "کلیدر" از مجسمه جدیدش ابراز رضایت کرده و خطاب به مجسمهساز گفته است: توانستهای روح و روحیاتم را در این مجسمه پیاده کنی.