|
این مطلب را به همراه عکس های سیاه سفیدی از سعید فلاح فر مشاهده کنید:
ایران آرت : گزارش تصویری سعید فلاح فر، هنرمند تصویری از دومین نمایشگاه فرصت را ببینید. دومین فروش سالانه خانه هنرمندان ایران با عنوان «فرصت» در گالریهای این مجموعه در حال برگزاری است. فریدون آو، مرتضی احمدوند، عبدی اسبقی، احمد اسفندیاری، پروانه اعتمادی، ایمان افسریان، هانیبال الخاص، داوود امدادیان، ثمیلا امیرابراهیمی، ناصر اویسی، سرژ بارسقیان، رضا بانگیز، مژگان بختیاری، لادن بروجردی، عبدالحمید پازوکی، نیما پتگر، طاهر پورحیدری، صادق تبریزی، وحید حسین پور، مهدی حسینی، ابراهیم حقیقی، وحید حکیم، جمشید حکیمی، کیخسرو خروش، سلمان خوشرو، محمدابراهیم جعفری، وحید چمانی، سومبات درکیورغیان، مصطفی دشتی، حسینعلی ذابحی، نسترن رحیمی، هاجر رهگذر، مریم سالور، همایون سلیمی، جلال شباهنگی، بهزاد شیشه گران، مجتبی طباطبایی، عذرا عقیقی، سمیرا علیخانزاده، یعقوب عمامه پیچ، محمد فاسونکی، محمدهادی فدوی، ابراهیم فرجی، شهرام کریمی، کسری گلرنگ، علی گلستانه، پرییوش گنجی، فرشید مثقالی، میترا محاسنی، اردشیر محصص، احمد مرشدلو، معصومه مظفری، ارسیا مقدم، فرشید ملکی، علی ندایی، میسم نژادرسولی، منوچهر نیازی، احمد وکیلی هنرمندانی هستند که آثارشان در رویداد «فرصت» خانه هنرمندان ایران به نمایش درمیآید. این برنامه با همراهی گالریهای «نیان»، «سرزمین هنر»، «هما»، «آتبین»، «آرتیبیشن»، «اعتماد»، «اثر» و «آ» برگزار میشود. دومین فروش سالانه خانه هنرمندان ایران از ۲۵ بهمن آغاز و تا دوم اسفند ۱۴۰۰ میزبان مخاطبان و حامیان هنر است.
اگر آثار نقاشان انقلابی ایران ـ در دوره حد فاصل افزایش جنبش های خیابانی سال های پنجاه و شش و پنجاه و هفت تا آغاز جنگ تحمیلی ـ را به لحاظ شیوه و مضمون تقسیم بندی کنیم، در کنار نوعی «سورئالیسم حوزه هنری» قطعاً به گروه بزرگی از آثار برمی خوریم که شباهت های سبکی و محتوایی غیرقابل انکاری با مکتب مکزیک دارند.
خطرات سردرگمی جوانان در آشفته بازار هنر موضوع بسیار حاد و جدی شده است.
عکاسی و غزل نگاری شباهت هایی در ساحت معنا دارند ، سعید فلاح فر لایه ای از این ارتباط را واکاوی کرده است.
این سال ها کسانی متولی جشنواره هنرهای تجسمی فجر هستند که گویا تفاوت ارزش های هنری یک رویداد را با ارزش های اقتصادی و کالایی هنر نمی دانند.
هنر مستلزم داشته های موثری مثل تجربه زیستی، جهان بینی شخصی، خلاقیت و... است که هیچ کدام آموختنی و قابل انتقال به غیر نیستند و البته معنای همیشگی و ثابتی هم ندارند.
آیا هدایت افراد، بنابر خواست و سلیقه عکاس و در خدمت نتیجه نهایی موردنظر عکاس، دخالت در واقعیت است یا فرصتی برای نمایش واقعی تر واقعیت؟ آیا عکاس در مورد عناصرمتغیر صحنه مثل آمد و شد مردم، باید اولین امکان را ثبت کند؟ باید رایج ترین و بدیهی ترین اتفاق را ثبت کند؟ باید منتظر وقوع یک رخداد تصویری در روال طبیعی باشد؟ یا باید به انتظار یک اتفاق استثنائی بماند؟ یا اجازه دارد برای صرفه جویی در زمان و هزینه و...، دخالت ها را ناگزیر دانسته و از عابرین و حاضرین درخواست همکاری کرده و واقعیت مفروضش را بسازد؟
وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی: بخش قابل توجهی از میراث ارزشمند ما درحال نابودی کامل است.
نباید رونق ناگهانی برای چند اثر را که با مبالغ گزاف دست به دست می شوند، نماینده بازار هنر فرض کرد. رفت و برگشت های ساختگی در بازار هنر را نباید با حساب جبری به پای رونق اقتصادی گذاشت.