|

هنرمند زن اماراتی

  • این مقاله به تحلیل یک اثر تک‌تصویر از هنرمند و فیلم‌ساز برجستهٔ اماراتی، نجوم الغانم می‌پردازد: میان آسمان و زمین، بدنی که وام گرفته‌ام. در این اثر قدرتمندِ تصویری-اجرایی، فیگوری تنها که در شنلی سیاه پوشیده شده، در چشم‌اندازهای خالیِ طبیعی و شهری حضور دارد؛ چهره‌اش با الگوهای جسورانه و آیینی نقاشی شده است. این ترکیب‌بندی، حالتی از تعلیق را القا می‌کند—بدنی میان زمین و فضای معنوی، میان دیده‌شدن و پنهان‌بودن، میان هویت و دگرگونی. نجوم الغانم از خلال این تصویر اجرا-محور، مضامینی محوری در کارهایش را واکاوی می‌کند: حضور جنسیتی، خودبازنمایی، حافظهٔ فرهنگی و معماری احساسیِ تعلق.