فقط فوتبال کمی برای هنر تبلیغ کنید/ دل آقای جمالی زی زی گولو به درد آمد/ از عمو قناد تا کتابفروشی جزیره کیش
رضا فیاضی: آن‌قدر که برای ورزش و فوتبال و اتفاقات حاشیه‌ای وقت می‌گذارند به تولید کارهای فرهنگی هیچ توجهی ندارند
ایران آرت: رضا فیاضی چهره آشنای تلویزیون، برای نسل دهه ۵۰ خاطره ساز است،او که علاوه بر کارگردانی و بازیگری، شعر می‌سراید، داستان می‌نویسد و کتاب های "ت مثل تئاتر"، "بانوی نیلوفر"، "بازیگر" و "قصه‌های آسیه‌آباد" را منتشر کرده است دل پر دردی به خصوص از تلویزیون دارد. گزیده نقدهای او به نقل از تسنیم را بخوانید:
_ دلم از بی‌توجهی به فرهنگ و ادبیات به درد آمده، همان‌قدر که برای فوتبال و ورزش‌های دیگر تبلیغ می‌شود نیاز مبرم است که در راستای هنر نیز به همان قدر تبلیغ صورت گیرد تا وضعیت این عرصه به سامان و تعالی مطلوبی دست یابد در غیر این صورت به لحاظ فرهنگ و ادبیات عقب خواهیم ماند. آن‌قدر که برای ورزش و فوتبال و اتفاقات حاشیه‌ای وقت می‌گذارند به تولید کارهای فرهنگی هیچ توجهی ندارند. من بارها گفتم که ما در سریال‌هایمان نگاه درستی به حوزه کتاب و کتابخوانی داشته باشیم یا قرارِ ملاقات‌هایمان را در کتابفروشی‌ها بگذاریم.
_ الان نه کانون پرورش فکری و نه کتابخانه‌ها یک کتابِ درست ندارند. آن‌قدر گزینشی عمل می‌کنند که حتی در برنامه "خوشبرگ" که اختصاصاً به موضوع کتاب می‌پرداخت آنجا هم این فضا وجود داشت. البته که کماکان به نوعِ رفتار تهیه‌کننده‌اش انتقاد دارم که هنوز پولم را نگرفتم؛ با وجود اینکه دوسال گذشته هنوز شاهدِ امروز و فردا شدنم.
_ تخیّل و تفکر را در بخش‌های زیادی از کارهای هنری‌مان از دست داده‌ایم و خاطراتی که با ساخت آثاری، چون زی‌زی‌گولو، کلاه قرمزی، مدرسه موش‌ها و دنیای شیرین برای بچه‌های آن دوران رقم خورد را دیگر برای کودکان این دوره تولید نمی‌کنیم به گونه‌ای درصد این نوع ساخته‌ها به صفر رسیده است. عرصه محجور کودک می‌طلبد آثاری داشته باشد که علاوه بر برخورداری از فضای فانتزی، حس رویاپردازی و تخیل را در کودکان برانگیزد و آنان را در مسیر آشنایی با ادبیات صحیح، فرهنگ درست صحبت کردن، فرهنگ اندیشیدن و مسائل مهمی که می‌تواند در تربیت‌شان مؤثر باشد قرار دهد. همه این‌ها به اندیشه و تفکر برآمده از مطالعه برمی‌گردد که متأسفانه در کارهای امروزی کمتر شاهد این اتفاقیم.
_ متأسفانه الان همه بخش‌ها را این اسپانسر آوردن‌ها فراگرفته است. به مدیران و تصمیم‌گیران رسانه توصیه می‌کنم برای میزان فعالیت و نفوذ اسپانسرها در تولیدات تلویزیونی حد و مرزی قائل شوند. برخی مواقع اسپانسرها محتوا و شکل یک برنامه را کاملاً تغییر می‌دهند که این درست نیست و به سلامت برنامه لطمه می‌زند. به علاوه حضور بیش از حد و پررنگ اسپانسرها، خود مانعی برای ساخت برنامه‌های فاخر و خوب است. اسپانسرها باید حامی باشند نه معضل، که امروزه بخش دوم قوی‌تر شده است.
_ طرحی را به مجید قناد دادم که باهم کاری را برای شبکه کودک داشته باشیم که گفتند این کار برای حوزه خانواده است نه کودک! من درباره این طرح با دکتر روانشناس هم صحبت کرده بودم که از نظریات روانشناسی هم بهره برده باشم. در نهایت جوابی که به من دادند این بود: "بروید اسپانسر بیاورید". به قول معروف اسپانسرم کجا بود؟ واقعاً برای کودکان نباید این روندِ اسپانسرینگ را بگذارند. این باید از طریق خود دولت و صداوسیما سرمایه‌گذاری شود.
_ خدا را شاکرم که مردم به اعتبار من، لطف کردند و از این کتابفروشی در کیش استقبال می‌کنند. جریان‌های فرهنگی هم ایجاد کردم و تدریس هم داشتم امیدوارم مورد حمایت قرار بگیرم تا این جریان، تأثیرگذارتر حرکت کند.
