حمیدرضا شفیعی و نقاشی سکوت زنانه روشنک ستاری

وجود زن در این اثر به طبیعت بدل شده اما در لایه‌های دیگر روایتگر سکوتی سنگین، تنهایی زنانه، و درون‌گرایی عمیقی است که در دل طبیعتی زنده و رنگین محصور شده است.

ایران آرت : روشنک ستاری، هنرمند نقاش جوان، هنرمند نقاشی که علاوه بر ایران در جنوب شرقی آسیا حضور هنری موفقی داشته 

به تازگی در پروژه مشترک رنگ وستا و گالری مژده، با تقدیم یک اثر به رنگ وستا حضور یافته است.

این اثر خانم ستاری از سری "زن در سکوت مینیمال" با ترکیب رنگ های روغنی و آکریلیک وستا روی بوم در اندازه ۱۰۰ در ۸۰ سانتی متر خلق شده است.

حمیدرضا شفیعی،  مدیر رنگ وستا با ابراز خشنودی از اینکه این اثر زیبا و چشم نواز با رنگ وستا خلق شده و با سپاس از هنرمند فرهیخته " روشنک ستاری " برای شرکت در این پروژه گفت: " از نگاه من نقاشی وجود زن در این اثر به طبیعت بدل شده اما در لایه‌های دیگر روایتگر سکوتی سنگین، تنهایی زنانه، و درون‌گرایی عمیقی است که در دل طبیعتی زنده و رنگین محصور شده است.

این مدیر هنری تاکید می کند:" در نگاه نخست، ترکیب رنگ‌های روغن و اکریلیک وستا ، فضایی چند بافت و جذاب ایجاد کرده‌ است؛ زن، با پرداختی واقع‌گرایانه، در میان پس‌زمینه‌ای لکه‌گذاری‌شده از رنگ‌های سبز و زرد جا گرفته. تکنیک امپرسیونیستی در فضای پس زمینه، در تضاد با دقت واقع‌گرایانه‌ی فیگور، باعث تمرکز ذهن بیننده بر سوژه اصلی می‌شود."

مدیر رنگ وستا تأکید می کند:" لباس زنانه‌ی تیره – با آستین‌هایی از سبز زیتونی – نه‌تنها تضاد بصری، بلکه تضاد مفهومی با محیط اطراف خود دارد. این لباس تیره با طبیعت سبز و روشن، اشاره‌ای‌ست به وضعیت ناآرام سوژه. خلاقیت هنرمند در معاصر سازی اثر، اینکه گویی از درون جزئی از طبیعت است اما در موقیت بیرونی در محاصره ابرهای سیاه است.

حمیدرضا شفیعی می گوید: "زن، بی‌کلام و بی‌حرکت، روی صندلی‌ای ساده نشسته است. خانه‌ای کوچک در دوردست، در گوشه‌ی راست بالای قاب، گویی نماد پناهگاهی فراموش‌شده است؛ سرزمین مادری، خاطره‌ای گم‌شده، یا گذشته‌ای امن که اکنون دور و غیرقابل‌دسترس به نظر می‌رسد. نگاه زن به بیرون از قاب نقاشی است؛ نه به بیننده و نه به خانه. شاید در پی افق‌های ناشناخته یا شاید درگیر با ذهنی پر از سوال. این نگاه، همراه با زبان بدن بسته، نوعی تداعی از درون‌گرایی و سکوتی عمیق را به همراه دارد."

این مدیر هنری تصریح دارد:" این تابلو را استعاره‌ای از وضعیت بسیاری از زنان در دنیای معاصر دانست که در تضاد میان سنت (خانه) و مدرنیته (پوشش و فضا) گرفتار آمده‌اند؛ بی‌صدا اما ناظر، دور اما حاضر. صندلی چوبی ساده، نشستن رسمی و آرام، و کفش‌هایی روزمره، همه نمادهایی از زن معاصر شهری‌اند که هم‌زمان درگیر هویت اجتماعی و درونی خویش است."

حمیدرضا شفیعی در پایان گفت:" روشنک ستاری در «زن در سکوت مینیمال» با استفاده‌ای هنرمندانه از رنگ، فیگور و فضا، تصویری چندلایه از زن معاصر خلق کرده است. زنی که با سکوتی عمیق، ناظر دنیای پیرامون خود است؛ دور از خانه، در میانه‌ی طبیعت، و در دل تاریکی‌ای درونی که با هیچ رنگی محو نمی‌شود. این نقاشی، فراتر از یک تصویر، دعوتی‌ست به تأمل؛ در باب زنانگی، سکوت، و شکاف میان جهان درون و بیرون."