علت درخشش رضا کیانیان در نقش های روحانی/ قرائتی هم هست؟

آقایان آیات عظامی که در قم هستند به اطرافیان سپرده بودند که وقتی قسمت‌های مربوط به زبیر در سریال مختار آمد (ما را خبر کنید)

ایران آرت: همشهری نوشت: سابقه مذهبی رضا کیانیان و حضورش در مراسم درس‌های هفتگی مرحوم حاج اسماعیل دولابی را قبلا در نماهایی از فیلم سینمایی یک تکه نان کمال تبریزی دیده‌ایم؛

سابقه‌ای که با ایفای نقش‌های کاراکتر‌های معمم در سریال‌های تلویزیونی به اعتلا رسیده است؛ مثل نقش سیدرضا فیروزآبادی در روزگار قریب کیانوش عیاری یا روحانی مسن سریال کیف انگلیسی مرحوم سیدضیاء‌الدین دری.

کیانیان چنین ویژگی‌های کاراکتری که سعی دارد خود را روحانی و دائم‌الذکر نشان دهد را به‌خوبی در تن عبدالله بن زبیر مختارنامه نشانده است و این ویژگی‌ها را با عاداتی آشنا برای مخاطب که شاید در برخی لحظات غلو شده هم باشد، همراه کرده است. مثلا کاراکتر عبدالله بن زبیر در سریال مختارنامه، عادت دارد آخر جمله‌اش را به شکل پرسشی نیمه‌کاره بگذارد و با تکان دادن سر، منتظر جواب مخاطب خود بماند؛

شاید کیانیان این حرکت را از حاج آقا قرائتی و عادت مرسوم او در درس‌هایی از قرآن وام گرفته باشد یا تکه‌کلام‌های عربی غلیظش مثل «موید باشید» یا «جزاک‌الله خیرا» را از روحانیون دیگر؛

اما همه آنها را با هم به شکلی درست در این کاراکتر یک‌جا جمع کرده است. باورپذیری این شخصیت از این لحاظ تا جایی بوده که خود کیانیان می‌گوید: «برایم جالب بود که آقایان آیات عظامی که در قم هستند به اطرافیان سپرده بودند که وقتی قسمت‌های مربوط به زبیر آمد (ما را خبر کنید) و بعدها یکی از این آقایان لطف کردند و پیغام فرستادند که بعد از بازی تو در نقش زبیر، بیشتر متوجه نقش تاریخی این شخصیت شدیم.»
از اینها مهم‌تر لحن اوست. کیانیان بیش از بدن، توان بازی با لحن و صدایش دارد. اعراب کلمات را تغییر می‌دهد تا تأکید بر آنها بیشتر شود مثلا قمار را قَمار تلفظ می‌کند یا واژه صحیح را صِحیح می‌گوید تا کلمات بیشتر به گوش بیایند. صدایش را مناسب حال صحنه بالا و پایین می‌برد تا شرایط حسی صحنه را بیشتر در دست بگیرد. همه این توانایی‌ها در کنار هم باعث شده رضا کیانیان نقشی را خلق کند که نمی‌توان آن را به‌راحتی از یاد برد.