پیشنهاد تعیین روز ملى هنر / ˝روز ولنتاین˝ در عصر نسیان عاشق و معشوق پدید آمد!
حسین عبدالهاشم پور- در ٣٦٥ روز سال سهم هنر از تقویم فقط دو روز است، حال آنکه تقویم ما لبریز از روزهایى ست که مردم گاهى نمى دانند دقیقا باید چه چیزى را گرامى بدارند...
١- تبعیض به هر شکلش تلخ و بغض آور است؛ از جمله اینکه چرا روز ملى شعر، روز ملى سینما داریم اما روز ملى نقاشى، موسیقى ، تئاتر، مجسمه سازى ... نداریم؟ این غیر از تبعیض و القاى مورد توجه بودن دو گونه هنرى چه پیام دیگرى دارد؟
٢- قبول که روز ملى تنها یک روز نمادین است و آن سان که براى شعر و سینما آورده چندانى نداشته، شاید براى سایر هنرها هم کارسازى شگفت آورى همراه نیاورد؛ اما در عین حال نمى توان کتمان کرد که وقتى در تقویم رسمى براى یکى دو هنر، روز ملى قائل مى شویم و به باقى هنرها بى اعتنایى آشکارى صورت مى پذیرد حس خوبى منتقل نمى شود.
٣- روز ملى هنر را پیشنهاد مى کنم؛ گرامى داشت هنر و هنرمند؛ بنا بر آموزه هاى پارسى قرار بود هنرمندان قدر بینند و بر صدر نشینند، اما در این روزگاران به صدها بهانه از جمله گرداب روزمرگى و گرفتارى هایى که از مردم بالا مى رود، هنرمندان به خصوص آنها که جان در میانه گذاشته اند، زود از یاد مى روند؛ به گمانم چندان هم نمى توان از مردم گلایه داشت، وقتى کار به جایى رسیده که در دیار فرنگ براى ابراز عشق به معشوق "روز ولنتاین" تعیین مى کنند و در ایران هم برخى همان روز ، به یاد اهداى یک شاخه رز سرخ مى افتند یعنى اینکه این نسیان غم انگیز، آموزه اى معاصر است،
٤- تقویم ما لبریز از روزهایى ست که مردم گاهى نمى دانند دقیقا باید چه چیزى را گرامى بدارند، آن وقت سهم هنر در این تقویم به طور باور نکردنى ناچیز است؛ دو روز از همه ٣٦٥ روز! شاید تقاضاى گنجاندن روز ملى براى هر یک از هنرها به مثابه سنگ بزرگ باشد اما به حتم مى توان انتظار داشت یک روز را به طور خاص به عنوان "روز هنر" نام گذارى کرد؛ شاید به واسطه چنین روزى، فرصت ستایش برگزیده ترین خلقت آفرینش، همان که مى خواندیم "هنر برتر از گوهر پدید آمد" پدید آید.
این یادداشت امروز سه شنبه ٢٤ شهریور در روزنامه شرق ص به چاپ رسیده است.
