|
شتاب جهانی شدن هنر منطقه را بگذارید در کنار این واقعیت که مالکیت چهار آتلیه ایران در شهرک هنری سیته پاریس به شدت به خطر افتاده و سال هاست اکثریت هنرمندان ایرانی طعم نمایش اثر در آن سوی مرزها را نچشیده اند!!
تا چه زمانی پیکاسو، ونگوک یا در ایران سپهری، محصص، منیر بالا نشین مارکت هنر خواهند بود؟ آیا چهره های نوظهور می توانند بازار هنر را به تسخیر خود درآورند؟
اگر گرانی ها، آب، برق، مردم را جان به لب کرده و زندگی عادی را به مخاطره انداخته است، فراونی آثار فیک و تقلبی ضلع افزون تری ست که بازار هنر ایران را با وخامتی بی سابقه بدل کرده است.
این دو روز دهها دوست عزیز هنرمند و روزنامه نگار زنگ زدند و گفتند : زنده اند! حسین تو زنده ای؟! آزاده و ری را خوب هستند؟! " می خندند و بغض دارند.
هنرمندان جوان که هیچ ، هنرمندان ۶۰ _ ۷۰ ساله متعددی داریم که در بازار داخلی مورد توجه نسبی هستند اما نام شان فرای مرزها شنیده نشده است ! کافی ست فهرست بلند بالایی از هنرمندان مان را در گوگل سرچ کنید، درباره خودشان و آثارشان متن های تحلیلی به فارسی وجود ندارد، چه رسد به انگلیسی؛
گفته می شود از ترس مالیات، گالری ها مدتهاست فروش های خود را پنهان می کنند.
در این دیدار صمیمانه که حدود ۶ ساعت به طول انجامید، هنرمندان از بخشهای مختلف خط تولید رنگهای وستا و بسته بندی و ... بازدید کردند.
نکته عجیب اما غفلت هنرمندان ، نهادها و مجموعه داران هنری از تثبیت امضا، به عنوان عنصر فوق العاده استراتژیک است.
از روزی که "اثر هنری به مثابه کالای نهایی سرمایه ای" مورد توجه بنگاههای بزرگ اقتصادی قرار گرفت، عرضه مستر پیس ها به حراجی ها و بازارهای ثانویه هنر تقریبن نایاب و حتمن کمیاب شده است.
_اهمیت امضا که ماحصل پرسنال برندینگ هنری مهندسی شده هنرمند است ...اهمیت راهبردی بازار سازی ... تغییر رویکرد حراج های هنری ...روی خوش بازار به نئومسترها و آغاز دوره نئومسترها ... اگر دولت واقعن بخواهد کمک کند چه باید کند؟