آثار فیک مثل خوره بازار هنر ایران را می بلعد/ حسین هاشم پور و سه گانه ده سال پیش

اگر گرانی ها، آب، برق، مردم را جان به لب کرده و زندگی عادی را به مخاطره انداخته است، فراونی آثار فیک و تقلبی ضلع افزون تری ست که بازار هنر ایران را با وخامتی بی سابقه بدل کرده است.

حسین هاشم پور

ایران آرت: حسین هاشم پور [ مدیر گروه رسانه ای  ArtDayME و IranArt ] : بدون تعارف وضعیت بازار هنر ایران قرمز است، قرمز پررنگ آتشین! آثار فیک و تقلبی مثل خوره بازار هنر ایران را می بلعد و به جهت سوءمدیریت و نابلدی مسئولان سیر قهقرا با سرعت ادامه دارد.

یک:

وضعیت قرمز است: حالا دیگر هر کسى که فکرش را بکنید مى تواند ادعا کند فلان تابلو تقلبى است!! نیاز به ارائه سند و مدرکى هم نیست فقط کافى ست ادعا و خبرش رسانه اى شود؛ قیمت آثار هنرى بالا رفته و خریدار از هر کارى که کمترین شبهه اى به آن وارد آید کناره مى گیرد؛ اسفبار است نهادى هم تعریف نشده فرداى انتشار این تشکیک ها، پى ماجرا را بگیرد و اگر واقعا اثر تقلبى ست، متقلب، سفارش دهنده و سایر عوامل آن را پیگیرى قضایى کند؛ وگر غیر این با شایعه کننده برخورد قانونى نماید ...

دو: 

اشتباه نکنید بند یکم یادداشت جدید نیست، بخشی از یادداشتم در سوم آذر ۱۳۹۴ است، حدود ۱۰ سال پیش ؛ اما شما فکر می کنید من درباره امروز نوشته ام. بله از ۱۰ سال پیش تا امروز، هیچ کاری، دقیقن هیچ کاری برای اطمینان بخشی به مقوله مراقبت از بازار هنر انجام نشده است.

سه: 

اوضاع بسیار بسیار وخیم ترهم شده است، ده سال پیش نوشته بودم : " هر نقاش و مجسمه ساز صاحب نامی از دنیا می رود افراد ماهر استخدام می شوند تا تولیدی هنرمند فقید راه بیندازند، روی پارچه و بوم قدیمی که معمولا افراد عادی تبحر لازم برای تشخیص سلامت آن را ندارند ..." [ سهراب، محصص، تبریزی، پیلارام، ژازه، یکتایی ...]

اما اکنون هنرمندان عزیزی که حاضرند و سایه شان بلند و مستدام باشد از انبوه تولیدی های فیک آثار شان، فغان شان به آسمان است: اساتیدی مانند سید محمد احصایی، نصرالله افجه ای، منوچهر نیازی و ... برخی شان شکایت به دادگاه برده اند.

چهار:

در این ده سال درباره هجوم آثار فیک و تقلبی به هنر ایران سه گانه نوشته ام:

دادگاه ویژه اصالت آثار هنری سوم آذر ۱۳۹۴

متقلبین غریبه نیستند! هفته بعدش دهم آذر ۱۳۹۴

و سه سال بعدش، "وضعیت واقعا قرمز است" هفتم مهر ۱۳۹۷

البته در این سلسله یادداشت ها این نکته را هم متذکر شده ام:

پدیده کپی آثار هنری محدود به ایران نیست و اتفاقا در کشورهای صاحب مارکت هنر رواج بسیاری دارد؛ از این رو وجود این پدیده در کشورمان نشانه رونق یافتن بازار هنر است؛ اما به حتم این تنها وجه مثبت آن است و بی توجهی بدان خانمان برانداز است.

پنجم:

هشدارم تنها درباره وخامت بازار داخلی هنر هم نبود؛  همان آذر ده سال پیش نوشتم:

"در حراجى هاى بین المللى پاى آبروى هنرى ایران در میان است؛ اشاعه این خط فکرى که در ایران تولید کپى و آثار تقلبى رونق دارد نه تنها شایسته فرهنگ و اخلاق ایرانى نیست بلکه یک ظلم آشکارا به مقام ایرانى ست؛ به گمانم این کارگرترین ضربه اى ست که مى توان به هنر کشورى وارد ساخت که داعیه دار کیفى ترین آثار خاورمیانه است.

گذشته از این، مارکت اعراب با لشکرى از هنرمندان فقید رکوردها مى سازد و به یاد ندارم شاهد چنین شبهه افکنى باشد، اما ایران که فقط پنج شش هنرمند فقید در مارکت دارد در هر دوره با این چالش جدى روبروست؛ بعید نیست بخشى از ریزش خریداران بین المللى آثار ایرانى به همین سبب باشد؛ اتفاقى که اگر دست روى دست بگذاریم به حتم بازار داخلى ما را نیز متاثر خواهد کرد..."

ششم:

فراوانی باورنکردنی آثار فیک و تقلبی حتی دامان گالری های شناخته شده را نیز گرفته است، گالری هایی که به سلامت و دقت بسیار در صحت آثار شهرت دارند در ماه های اخیر سرشان کلاه رفته و در این وانفسای اقتصادی ماجراهای عجیب غریب پیدا کرده اند.

یادمان باشد بازار هنر ما، سال هاست از منظر کارشناسی با آسیب جدی روبروست ، معدود چهره های معتبر از این امر کناره گرفته اند، بسیاری شان دهه ۸۰ عمر را پشت سر می گذرانند و در نبود تجهیزات پیشرفته ، اصالت سنجی آثار هنری به معنای واقعی کلمه "ول" است.

هفتم:

چرا این ده سال، تک تک این ۳۶۵۰ روز ، وزیران ارشاد ، چندین معاون هنری و مدیر کل تجسمی فقط حقوق گرفتند و تماشا کردند؟!

بله، با شما موافقم وقتی با سوءمدیریت و نابلدی، فقط تماشاچی از دست رفتن چهار آتلیه در "سیته پاریس" بودند و هستند، این توقع که برای مقابله با متقلبین قدمی قلمی بردارند انتظار بیهوده ای ست.