حسین هاشم پور: چرا کنسرت زنان ۲ بعدازظهر؟!

شاید برخی فکر کنند در روزهایی که دغدغه عمومی کوپن نان و قیمت باورنکردنی ماکارونی ست، طرح پرسشی درباره ساعت کنسرت ویژه زنان ، شیک و از سر شکم سیری ست حال آنکه برعکس .

ایران آرت: حسین هاشم پور : از یاد نبریم رزق و روزی زنان موزیسین که هم پای یک تحصیل کرده مرد، در هنرستان و دانشگاه، موسیقی آموخته و از کودکی نواختن ساز مشق کرده است از همین اجرای موسیقی ست.

کنسرت موسیقی زنان، محل امرار معاش و کسب حلال زنان موزیسین است، اتفاقن در این بازار که گرانی رونق دارد و بی محبا می تازد موزیسین ساز نزند ،کنسرت برگزار نکند از کجا بیاورد بخورد؟ و کیست که نداند موزیسین زن باشی سفره ات کوچک تر و فرصت شغلی ات ناچیزتر است.

محدودیت فضای کسب و کار موزیسین های زن ، نقل امروز و دیروز و این دولت و آن دولت نیست، ظلم جاری ست که چشم باز کرده ایم دیده ایم و می بینیم:

نخستین بار هشتم بهمن ۱۳۹۵ زیر تیتر چرا کنسرت بانوان قبل از تاریکی هوا؟! به این عرف عجیب غریب اشاره کردم و همان یادداشت را در سه بند زیر بازنشر می کنم تا ببیند با وجود گذشت پنج سال، در به همان پاشنه می چرخد :

کنسرت موسیقی خواهران گلچین ساعت دو بعد از ظهر در تالار وحدت برگزار شد؛ تعیین چنین ساعتی برای کنسرت حیرت انگیز است، البته انجام کنسرت بانوان در ساعات چسبیده به ظهر مختص دیروز و امروز نیست، سالیان سال است ساعات نامتعارفی به این گونه کنسرت ها اختصاص می یابد، پیشترها این ساعت سه و نهایتا چهار و پنج بعد از ظهر بود اما به تازگی به سوی ظهر و احتمالا در آینده به صبحگاهان مایل شده که مایه تعجب افکار عمومی ست.

یک :

خوانندگان زن مجال آلبوم موسیقی ندارند،تنها فرصت دیده شدن آنها همین کنسرت های اختصاصی برای خانم هاست؛ از این گذشته در این سال ها نوازندگان زن هم برای نوازندگی در بسیاری از شهرستان ها با محدودیت روبرو شده اند... از این روست که برپایی کنسرت بانوان در ساعت های دو سه بعد از ظهر، آن هم وسط هفته، ظلم مضاعفی به آنهاست؛ غیر از ریزش مخاطب، تعیین چنین ساعت هایی نوعی بی احترامی به موزیسین های زن است.

دو:

عجیب است چرا برپایی کنسرت بانوان در شهرستان ها با افول جدی روبروست، همین انگشت شمار کنسرتی که اجرا می شود هم مختص تهران است، حال آنکه به یقین زنان سراسر ایران هم از منظر هنری و هم به جهت شور و نشاط اجتماعی به اینگونه رویدادها نیاز ضروری دارند؛ برای خوانندگان زن هم که نام های بزرگی مانند سیمین غانم، پری زنگنه، پری ملکی، سیما بینا .... و بسیاری نام های جوان در میان شان می درخشد روا نیست طنین صدای شان فقط در تهران به گوش مخاطبان برسد، کم ترین حق شان این است که زنان سراسر ایران آوازه خوانی شان را بشوند و به خاطر بسپارند... گفته می شود حساسیت دلواپسان در شهرستان ها نسبت به کنسرت بانوان بیشتر از کنسرت های عادی ست که این هم از عجایب روزگار است زیرا به حتم در کنسرت بانوان بزرگترین دلواپسی های دلواپسان به خودی خود حل است.

سه :

لابد شوخی کردند دوستانی که پاسخ دادند کنسرت بانوان ساعاتی برگزار می شود که قبل از تاریکی هوا مخاطبانش به خانه ها بازگشته باشند! این را چند دوست موزیسین گفتند زیرا هر چه فکر کردند درنیافتند چرا کنسرت زنان مثل هر کنسرت دیگری ساعت هشت و نه شب اجرا نمی شود؟!

/ پایان مطلب هشتم بهمن ۱۳۹۵/

چهار:

اردیبهشت ۱۴۰۱ اعلام شد همچنان کنسرت موسیقی زنان ساعت دو بعد از ظهر برپا می شود: کنسرت گروه نوشه ساعت ۱۴ در تالار وحدت !

در ویدئو ۲۸ مهر ۱۳۹۸ درباره ممنوعیت ساز زدن زنان در کنسرتها ۱۳ استان کشور یادآور شدم آمار رسمی وجود ندارد اما مشاهدات میدانی می گوید شمار هنرآموزان دختر و زن از مردان بیشتر نباشد کمتر نیست و این خود گویای عطش بالای نیمی از جمعیت کشور به سوی هنری ست که با وجود محدودیت ها و اختلاف سلایق هر روز دامنه مخاطبان وسیع تری می یابد.

انتظار زیادی است به احترام زنان ، نیمی از جمعیت کشور ، و شوق موسیقایی شان در ساعت کنسرت بانوان تجدید نظر شود؟!