خواننده مشهوری که از تنهایی‌اش آلبوم ساخت
باشکوه‌ترین و اصیل‌ترین لحظات "شجاعت" درباره داغ‌داری، ترس و پایان‌پذیری‌اند که دیون با سبکی شوک‌برانگیز آن‌ها را اجرا می‌کند.
ایران آرت: آلبوم "شجاعت" تازه‌ترین اثر سلن دیون، خواننده مشهور کانادایی است که بیشتر با اجرای تیتراژ فیلم سینمایی "تایتانیک" شناخته می‌شود. "شجاعت" در هفته اول در صدر جدول 200 موسیقی برتر بیلبورد قرار گرفت اما در عرض تنها یک هفته به جایگاه 111 سقوط کرد.
به گزارش ایران‌آرت، نشریه فوربس در روزهای نخست انتشار این آلبوم نوشته بود سلن دیون از رکوردهای منفی که برای اثر جدیدش ثبت می‌شود بسیار ناراحت و همه چیز برایش به هم ریخته است. ظاهرا تنها دلیل فروش 100 هزار نسخه ای در هفته اول ارائه آلبوم به صورت اشانتیون بوده، و در هفته دوم تنها 3000 نسخه از آلبوم فروش رفته است.
به نقل از آرت‌تاکس، منتقد ورایتی، آ. د. آموروسی، در نقد آلبوم شجاعت می‌نویسد: "وقتی همسر و یگانه مدیر سلین دیون، رنه آنجلیل، در ۲۰۱۶ درگذشت، این خواننده‌ی کانادایی که در صدر جدول‌های فروش قرار داشت و نماد فشن سطح بالا بود مسیر خود را گم کرد. همسرش آهنگ‌ها، تنظیم‌ها و لباس‌های او را انتخاب می‌کرد و همه چیز دیون شده بود. دیون اما اکنون با وجود همه‌ی توانایی‌هایش تنها شده است
نکته‌‌ی قابل پیش‌بینی و قطعی این است که "شجاعت"، آلبوم بعدی دیون، به سوگواری و برگشت به مسیر اصلی، حس فقدان، به تمامی احساساتی که همه‌ی ما هنگام از دست دادن کسی که دوست می‌داریم پیدا می‌کنیم تقدیم شده است.
این وظیفه‌ی دیون در دنیای موسیقی است که لحظه‌ای صمیمی را به چنگ آورد و آن را با درامی کافی ادا کند. بهترین لحظات دیون ترکیبی از سانتی‌مانتالیسمی دمدمی مزاج، نمایشی عظیم و مبالغه‌هایی احساسی است. او ورنر فون براون شگفتی‌ها و سوگ‌های حماسی است.
پس از این که دیون حاشیه‌ی امنی برای خود ایجاد کرد، بهترین کاری که او و تیم تولیدش می‌توانستند انجام دهند این بود که به صدای او تازگی بخشند که قابل درک است. ارزش نوستالژی دهه‌ی نود یکی از دلایل شهرت دوباره‌ی دیون است، حتی اگر هر چیز زیادی کهنه‌ای در عصر امروز سطحی یا مستاصل جلوه کند.
به همین دلیل باشکوه‌ترین و اصیل‌ترین لحظات "شجاعت" درباره‌ی داغ‌داری، ترس و پایان‌پذیری‌اند که دیون با سبکی شوک‌برانگیز از خوانندگی که تنها منحصر به خود اوست آن‌ها را اجرا می‌کند. "برای عاشقی که از دست دادم" که با همکاری سم اسمیت نوشته و توسط استارگیت تولید شده با حس فقدان دست به یقه می‌شود و به طرز زیبایی بر آن فائق می‌آید.
"توپ مخرب" که ترانه‌ای سرودوار از نویسنده و تهیه‌کننده استفان موچیو است آن قدر محاوره‌ای و گفتگومآبانه است که درد را به چیزی تبدیل می‌کند که بتوان با آن سخن گفت. برای درک این مسئله می‌توانید به "مهر هفتم" اینگمار برگمان یا "مرگ در می‌زند" وودی آلن فکر کنید. ترانه‌ی "قوی‌تر خواهم بود" از اِگ وایت ترانه‌نویس ادل و Florence & the Machine به دیون بیوه اجازه می‌دهد تا به بداقبالی خویش بیاندیشد، برای مردی که عمیقاً دوست می‌داشت ابراز دلتنگی کند و سپس با ایمان و استقامت به مسیر خود ادامه دهد.
اوضاع در قطعه‌ای "آرمیدن" که با همکاری سیا و دیوید گتا ساخته شده کمی عجیب می‌شود. همان طور که انتظار می‌رود، صدای دیون پیش از آن که به فریادی از درد برسد با لرزشی احساسات‌برانگیز در آهنگ منتشر می‌شود. ولی متن شعر دیون را در حال روایت داستانی غریب درباره‌ی از دست دادن مردی که دوست می‌داشت نشان نمی‌دهد.
این امر در مورد "عاشقان هرگز نمی‌میرند" نیز صدق می‌کند که وکالی ترک‌خورده و سرشار از احساسات دارد. حتی عنوان آهنگ نیز به طور غمگینانه‌ای یادآور این امر است. سپس او می‌گوید:"اگر عاشقان هرگز نمی‌میرند چرا خداحافظی می‌کنی؟"
دیون در "عاشقان هرگز نمی‌میرند"، به جز در مواقعی که حقه‌های خوانندگی خود را نشان می‌دهد، همان نشانه‌هایی را از nu-R&B و هیپ‌هاپ دارد که مناسب آهنگ‌های آریانا گرانده یا بدتر مناسب هالسی است. دیون همین صدای نوجوان‌مآب را در "ناکاملی‌ها" نیز تکرار می‌کند. آیا او سعی می‌کند با مخاطبانی جوان‌تر ارتباط برقرار کند؟
می‌توان گفت صدای سلین دیون در "شجاعت" رها و بی‌قید است و آماده است تا پا را از عرصه‌ی همیشگی صدایش فراتر بگذارد و به آزمون و خطا بپردازد و در بازی در زمینی که معاصران نوجوان و جوانش در آن هستند شرکت کند. این خود مشکلی نیست. حداقل نیمی از آلبوم فوق‌العاده است ولی نگذارید این به عادت دیون تبدیل شود.
