حسین هاشم پور: اقتصاد هنرهای تجسمی، اقتصاد هویتی ست

نکته عجیب اما غفلت هنرمندان ، نهادها و مجموعه داران هنری از تثبیت امضا، به عنوان عنصر فوق العاده استراتژیک است.

ایران آرت : اقتصاد هنرهای تجسمی، در سراسر دنیا اقتصاد هویتی ست و همه چیز بند امضاست؛ این یک اصل تاریخی ست اما این روزها در عصر رسانه محور، اهمیت و دستیابی بدان متفاوت تر از همیشه است.

یک:

از دیرباز امضای هنرمند پای اثر هنری فراتر از اصالت، بیانگر اهمیت هنری و قیمت آن بوده و هست؛

آن گاه که "اثر هنری به مثابه کالای نهایی سرمایه ای" در دنیای تجارت جایگاه بایسته یافت، بر شمار و اهمیت دیگر امضاهای این عرصه نیز افزوده شد؛ 

حالا دیگر امضای گالری، امضای مجموعه دار صاحب اثر، حتی دیلر و مدیر هنری که اثر را ارائه می کند در شکل گیری پرسنال برندینگ و بازار سازی فوق العاده تعیین کننده است.

مهم است که اثر یک هنرمند صاحب امضا در مجموعه کدام شخصیت حقیقی و حقوقی نگهداری می شود، چه گالری و کدامین دیلر آن را ارائه می کند و ... قدرت امضای همه این مولفه ها، قیمت اثر هنرمند تثبیت شده را نیز حائز ضریب های آنچنانی می کند، چه رسد به هنرمندانی که جوان اند و یا در مسیر تثبیت هستند.

از این روست که در عصر معاصر، ساخت امضا و تثبیت آن در عرصه های مختلف به یک امر راهبردی در هنر بدل شده است.

دو:

اگر در گذشته فرآیند صاحب امضا شدن به چندین دهه تلاش مستمر جانکاه نیاز داشت، به اصطلاح " باید موهایت هم رنگ دندان هایت می شد تا سری میان سرها شوی"، اکنون اما در عصر معاصر به لطف رسانه و گسترش تکنیک های مهندسی دیده شدن، این مدت کوتاه تر از همیشه است؛

نکته عجیب اما غفلت هنرمندان ، نهادها و مجموعه داران هنری از تثبیت امضا، به عنوان عنصر فوق العاده استراتژیک است.

هنرمندان ، گالری داران ، مجموعه داران ، دیلرها تا برای این پاشنه آشیل جدی پیش روی هنر خاورمیانه چاره اندیشی نکنند، هرگز به تراز های بازار جهانی هنر دست نخواهیم یافت، هرگز!