|
تا چه زمانی پیکاسو، ونگوک یا در ایران سپهری، محصص، منیر بالا نشین مارکت هنر خواهند بود؟ آیا چهره های نوظهور می توانند بازار هنر را به تسخیر خود درآورند؟
هنرمندان جوان که هیچ ، هنرمندان ۶۰ _ ۷۰ ساله متعددی داریم که در بازار داخلی مورد توجه نسبی هستند اما نام شان فرای مرزها شنیده نشده است ! کافی ست فهرست بلند بالایی از هنرمندان مان را در گوگل سرچ کنید، درباره خودشان و آثارشان متن های تحلیلی به فارسی وجود ندارد، چه رسد به انگلیسی؛
نکته عجیب اما غفلت هنرمندان ، نهادها و مجموعه داران هنری از تثبیت امضا، به عنوان عنصر فوق العاده استراتژیک است.
حیرت انگیز است اما واقعیت دارد : از سال ۲۰۰۸ رکورد فروش اثری هنری در خاورمیانه روی دو میلیون و ۸۰۰ هزار دلار درجا زده است!
دومین تابلوی گران قیمت پابلو پیکاسو در ساتبیز چکش خورد ، ۱۳۹.۲ میلیون دلار اما دو راز پشت پرده این اثر به هیجان کار بسیار افزود.
میزان دقیق فروش در حراجی ها، گالری ها ، شو روم های خصوصی و دفاتر آرت دیلرها آنقدر پیچیده و توام با پنهان کاری ست که گاه تخمین بزرگی بازار هنر و حجم پول در جریان این داد و ستد خاص دنیای سرمایهگذاران غیرممکن است، اما گاه حراج هایی مانند فیلیپس اعدادی منتشر می کنند که توجهات را به خود جلب می کند.
نکته ای که اهمیت این فهرست را نشان میدهد، آن است که این ٥٠٠ هنرمند از بین بیش از ٥٠٠ هزار هنرمند فعال در سراسر جهان انتخاب شدهاند. این مؤسسه، اطلاعات ِموردنیاز برای این رتبهبندی را از طریق مؤسسات اصلی حراج، گالریهای دنیا و مجموعهداران تهیه میکند. «آرتپرایس» با دسترسی به اطلاعات و تصاویر بیش از صد میلیون اثر هنری از سال ١٧٠٠ میلادی به این سو به تحلیلهای دقیق خود در عرصه هنر شهرت دارد.
مجموعه داری هنری تجارت روز دنیاست و از خواندن عددهای چند ده میلیارد دلاری این گزارش تعجب نکنید: