از بیانسه تا کندریک لامار؛ ۱۰ آهنگ برتر سال ۲۰۲۴

مجله تایم امسال نیز همچون گذشته، دست به انتخاب زده و ۱۰ آهنگ برتر سال را معرفی کرده است

سجاد مالمیر

ایران آرت: سجاد مالمیر: در دنیایی که هر روز هزاران آهنگ از گوشه‌وکنار جهان منتشر می‌شود، انتخاب «بهترین‌ها» کاری‌ است دشوار و پرچالش. هر سبک، هر صدا، و هر گوشه‌ای از این جهان موسیقایی چیزی برای گفتن دارد. با این‌ همه، مجله معتبر تایم امسال نیز همچون گذشته، دست به انتخاب زده و ۱۰ ترک برتر سال ۲۰۲۴ را معرفی کرده است؛ آهنگ‌هایی که نه‌لزومـاً پرفروش‌ترین یا پرشنونده‌ترین آثار سال بوده‌اند، بلکه با ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود، در میان هیاهوی دنیای موسیقی، برجسته و ماندگار شده‌اند.

۱۰. Riiverdance – بیانسه

آلبوم Cowboy Carter از بیانسه که به‌طور کامل وارد سبک کانتری شده، گاه‌وبی‌گاه از تلاش شدید برای اثبات تعلق بیانسه به این ژانر ضربه می‌بیند. اما در آهنگ‌هایی مثل "Riiverdance"، موسیقی از این فضای اثباتی فاصله می‌گیرد و فقط می‌نوازد. بین رقص‌های محلی و سالن‌های باله، بیانسه میان آوازهای فرشته‌وار و فرمان‌های مقتدرانه جابه‌جا می‌شود؛ روی یک بیس سنگین و گیتار آکوستیک پرجنب‌وجوش. این آهنگ کانتری‌ است، هاوس است، ریتم‌ اند بلوز است - در واقع، بیانسه است.

۹. "SUR LE PONT d’AVIGNON (Reparation #1)" – Mach-Hommy

رپر نقاب‌دار هاییتی-آمریکایی، Mach-Hommy، هیپ‌هاپی جهانی می‌سازد که با دقت شنیدن پاداش می‌دهد. نام آهنگ از یک ترانه کودکانه فرانسوی گرفته شده، اما Mach قصد ندارد وارد برنامه‌ای شبیه "خیابان کنجد" شود. او با جدیت به بیت درخشان ساخته Conductor Williams حمله می‌کند و با لحن‌هایی مرموز به رجزخوانی، تهدید و تمسخر می‌پردازد. او از معدود رپرهایی‌ است که می‌تواند بگوید: «همکاری‌های امپوریوم من با آکاردئون‌ها در کل دهکده می‌چرخند»، و مطمئن باشد که خودت راهی برای فهمیدن معنی آن (اگر اصلاً معنایی داشته باشد) پیدا خواهی کرد. حسی لذت‌بخش.

۸. "Type Sh-" – Future & Metro Boomin با همراهی Travis Scott و Playboi Carti

در دهه ۲۰۱۰، آتلانتا به مرکز ساختن آهنگ‌هایی تبدیل شد که با کلمات و عبارات بازی می‌کردند، آنها را به فرم‌های موزیکال بی‌پایان در می‌آوردند. Future، یکی از معماران این سبک، در “Type Sh-t” به آن بازمی‌گردد. اما این‌بار به جای تمرکز روی عبارت عنوان، او، تراویس اسکات و پلی‌بوی کارتی آن را بی‌خیالانه در میان ورس‌های پرغرورشان می‌گنجانند. بیت تله‌مانند Metro Boomin، که بین سرمای مینیمالیستی و گرمای رویایی در نوسان است، این جریان را هدایت می‌کند. گاهی زیر متن جذاب‌تر از روی‌ متن است.

۷. "Leaving Toronto" – Mustafa & Daniel Caesar

Mustafa، خواننده فولک اهل کانادا، زمانی مشعل‌دار پان‌آمریکن برای تورنتو بود، اما در این قطعه غمگین و تلخ، قول ترک شهرش را می‌دهد. هیچ پناهی از قاتلان و ارواحی که خلق می‌کنند وجود ندارد. مرگ ذهن او را اشغال کرده، از فقدان‌ها در عذاب است و در فکر انتقام. با وجود این تنش تاریک، آهنگ گرم و دلنشین است. ملودی‌های مصطفی و دنیل سیزر مثل نوای گیتار دور آتش، روی درام‌های لرزان و گیتار آکوستیک شناور می‌شوند؛ در مسیری رو به افق‌های تازه.

۶. “Dreamstate” – Kelly Lee Owens

شادی در کف رقص در آهنگ ترنس “Dreamstate” معنا و مقصد پیدا می‌کند. این آهنگ مثل استخر موجی می‌تازد و می‌خروشد. Kelly Lee Owens، تهیه‌کننده و خواننده ولزی، با کمک تهیه‌کنندگان همراه، شنوندگان را به سوی تجربه‌ای عرفانی سوق می‌دهد. بیت لایه‌لایه مانند رؤیایی ساخته شده که ملودی‌های سینتی پرحباب، زمزمه‌های نفسی و ریتم‌های ضربان‌دار را در هم می‌آمیزد. تا زمانی که بیت اصلی در دقیقه چهارم وارد می‌شود، حس پرواز در هوا به شما دست می‌دهد.

۵. "By Hook or By Crook" – جسیکا پرت

اصطلاح "به هر قیمتی" معمولاً لحظات ناامیدی و فوریت را نشان می‌دهد، اما جسیکا پرت در این قطعه بی‌خیال کاملاً آرام به نظر می‌رسد. صدای نازک و لطیف او از میان تنظیم مینیمال بوسانوا مثل مه در جنگل حرکت می‌کند. گیتار نجواگونه‌اش، با ضربات ملایم و بیس ایستاده نرم همراه است. اشعار او، به شکل همیشگی، مبهم و بیشتر شبیه برداشت‌های ذهنی هستند تا روایت. اما اشاره‌هایش به سطوح فرسایش‌یافته و تغییر فصل‌ها، و بی‌تفاوتی موجود در موسیقی، نشان می‌دهد زمان همان چیزی‌ست که "به هر قیمتی" عمل می‌کند.

۴. "After Hours" – کلانی

با ریتمی برگرفته از ترک کلاسیک “Move Ya Body” از Nina Sky، آهنگ باشگاهی و شیطنت‌آمیز Kehlani مخصوص فضاهای شاد، دورهمی‌ها و و مهمانی‌های دوستانه و خانگی است. او در نقش کسی ظاهر می‌شود که باید مخاطب خود را متقاعد کند که فقط کمی بیشتر بماند. آوازهای او بین شور و لرزش، نوسان دارند و پیشنهاد ساده‌اش—«چرا نمی‌مونی؟»—را به نمایشی پرتحرک و پرشور بدل می‌کند.

۳. "Not Like Us" – کندریک لامار

تا قبل از انتشار غافلگیرکننده آلبوم ششمش در اکتبر، کندریک لامار بدون آلبوم کامل هم در حال سلطه بر دنیای رپ بود. با چندین ترک دیس علیه رقیب قدیمی‌اش دریک، او توانست ایالت خود، ژانرش، و حتی فرهنگ آمریکا را تحت تأثیر قرار دهد. “Not Like Us” کلید این پیروزی بود. آهنگی با لحن ویرانگر علیه دریک، که امپراتوری او را فاسد و شکارگر توصیف می‌کند. بیت پاپی و پرجنب‌وجوش DJ Mustard بستر بی‌نظیری برای کندریک فراهم می‌کند تا توانایی‌اش را به نمایش بگذارد. حتی در اوج لجبازی، او همچنان یک استاد هنرمند است.

۲. "Nasty" – تیناشه

"Nasty" یک آهنگ تمیز درباره نیازهای کثیف است. تیناشه تعریف مستقیمی از "کثیف" ارائه نمی‌دهد، اما زمزمه‌های اغواگرانه، اشعار بازیگوش و ملودی‌های خواستنی‌اش، به‌وضوح سناریویی مشخص را نشان می‌دهند. این ترک در تیک‌تاک محبوب شد، اما بهترین شنیدن آن با اسپیکر حرفه‌ای است. بیت مینیمال و ملایم Ricky Reed و Zack Sekoff میل تیناشه را برجسته می‌کند، و نشان می‌دهد خیالبافی گاهی به اندازه اجرای آن اغواگر است.

۱. "TGIF" – گلوریا

برای گلوریلا، مجرد بودن تجربه‌ای ماورایی است. وقتی در رابطه نیست، فقط از دردسرها آزاد نمی‌شود، بلکه قدرتمند، بی‌مهار و درخشان می‌شود. او در "TGIF" این حالت تقویت‌شده را جشن می‌گیرد؛ روی بیت‌هایی انفجاری با صداهایی سینمایی که یادآور گودزیلا در حال صعود از اقیانوس است. تحویل بولد و خشن او، حتی لاف‌های معمولی‌اش—احساس خوب، ظاهر عالی، مانیکور تازه - را به قدرت‌نمایی‌هایی عظیم تبدیل می‌کند. این آهنگ نمایشی از قدرت است.