واکنش یک کارگردان به خداحافظی هنگامه قاضیانی: این یک نشان و زنگ خطر است/ افشاگری درباره هنرمندانی که شغل خود را رها کردند

بهروز غریب‌پور می‌گوید: خانم قاضیانی به دلیل خداحافظی خود از دنیای بازیگری اشاره نکرده اما خودمان که می‌توانیم حدس بزنیم به چه دلیلی است؛ به نظر من خانم قاضیانی یک نشان و زنگ خطر است. نشانه از شرایط دردناکی که زمانه امروز بر هنرمندان تحمیل می‌کند.

ایران آرت: هنگامه قاضیانی که در ماه‌های اخیر حواشی متعددی را از سر گذراند و مدتی هم بازداشت شد دو روز پیش با انتشار متنی در فضای مجازی رسما اعلام کرد که پس از 24 سال با دنیای بازیگری وداع کرده است.

به گزارش اعتماد، بهروز غریب‌پور، کارگردان سینما و تئاتر که تجربه همکاری با هنگامه قاضیانی را در فیلم «اردک لی» دارد، در این‌باره می‌گوید: این فیلم تنها همکاری ما باهم بود، به شخصه در این فیلم این بانو را بسیار بازیگر کنجکاو و علاقه‌مند به نقش‌آفرینی دیدم که ضمن تلاش برای درک نقش کوشش می‌کرد با تمام وجود کاراکتر را به مخاطب ارایه بدهد. او از بازیگرانی است که به داوری من نوع بازی‌اش تفاوت عمیق با دیگر بازیگران دارد اما اینکه او با چنین توانایی بخواهد از حرفه خودش جدا شود و از آن خداحافظی کند، بسیار باعث تاسف است.

او می‌افزاید: برای کسانی که با سایر فعالیت‌های خانم قاضیانی آشنا نیستند بگویم که ایشان مترجم خیلی خوبی هستند و تحصیلات دانشگاهی خارج از کشور دارند، یکی از کتاب‌های مفیدی که این بازیگر ترجمه و چاپ کردند نقدی است بر جامعه امریکا و رفتار تبعیض‌آمیز و دهشتناک سفید پوستان امریکایی با بومیان امریکا. درنتیجه خانم قاضیانی هم بازیگر توانمند و هم مترجم خوب و هم در عرصه موسیقی درخشیدند. به نظرم هنرمند چندجانبه از دنیای هنر خداحافظی کردند.

غریب‌پور در ادامه می‌گوید: هرکسی به دلایل مختلف می‌تواند از حرفه مطلوب و مورد علاقه‌اش خداحافظی کند اما نه در سن و سال خانم قاضیانی و نه با محبوبیت و موقعیتی که او کسب کرده است. البته خانم قاضیانی با این تصمیم خود قطعا تاثیرات مثبتی بر ذهن و یاد مخاطبان خود می‌گذارد و تفاوت او را با بازیگرانی که به هر شکل و با هر شرایطی به کار تن می‌دهند را نشان می‌دهد اما به هر حال تصمیم تلخی بود. 

غریب‌پور می‌گوید: خانم قاضیانی به دلیل خداحافظی خود از دنیای بازیگری اشاره نکرده اما خودمان که می‌توانیم حدس بزنیم به چه دلیلی است؛ به نظر من خانم قاضیانی یک نشان و زنگ خطر است. نشانه از شرایط دردناکی که زمانه امروز بر هنرمندان تحمیل می‌کند. اینکه هنرمندی نتواند یا به او اجازه ندهند در کار و حرفه‌ای که متعلق به آن است حضور داشته باشد ضایعه بسیار تلخ و دردناکی است. اما به شما می‌گویم که شرایط برای همه ما هنرمندان دشوار است. چه موضع‌گیری سیاسی کرده باشیم و چه نکرده باشیم چه افرادی که به وقایع جامعه اعتقاد داشته باشند چه اعتقاد نداشته باشند. همه ما این روزها شرایط سختی را تجربه می‌کنند. 

او ادامه می‌دهد: شاید باورتان نشود با هنرمند شناخته‌شده‌ای چند روز پیش صحبت می‌کردم به من گفت: برای گذران زندگی کارمند شرکت پسرم شدم. یا یکی از اعضای گروه تئاتر عروسکی آرام برای خداحافظی به من زنگ زد و گفت: با ویزای کار به خارج از کشور مهاجرت می‌کنم. این یعنی چه؟ این نکته بسیار تلخ و دردناک است. به نظر من این نوع خداحافظی از حرفه، چه در تئاتر و چه در سینما نشان‌دهنده اوضاع وخیم جامعه هنری است.  

اینکه در شرایط موجود چه تغییری حاصل می‌شود بحث نیست اما برگرداندن این حجم از نیرو، استعداد و توانایی غیرممکن است و این موضوع بسیار تکان‌دهنده است. بااین شرایط تصور می‌کنم زمانی نوبت کار برای من و امثال من می‌شود که ما در قطعه هنرمندان یا قسمتی از ایران به خاک سپرده شدیم.