هنرمندان تراز اول جهان در آرت بازل قطر ۲۰۲۶/ نکات برجسته اولین آرت بازل قطر اعلام شد
آرت بازل قطر ۲۰۲۶ با تکیه بر نامها، روایتها و فضاهای عمومی، مفهوم «شدن» را به تجربهای شهری، جمعی و معاصر بدل میکند.
ایران آرت: نخستین دوره آرت بازل قطر در فوریه ۲۰۲۶، فراتر از یک نمایشگاه هنری، پروژهای مفهومی تحت عنوان «شدن / Becoming» است؛ مفهومی که دگرگونی، گذار و بازتعریف هویت را در بستر تحولات معاصر منطقه MENASA و جهان بررسی میکند. این رویداد با حضور ۸۷ گالری از ۳۱ کشور و نمایش آثار ۸۴ هنرمند بینالمللی ـ که بیش از نیمی از آنها از منطقه هستند ـ جایگاه خود را بهعنوان نمایشگاه محوری هنر معاصر خاورمیانه تثبیت میکند.
هسته مفهومی این دوره در برنامه پروژههای ویژه / Special Projects شکل میگیرد؛ مجموعهای از ۹ پروژه بزرگمقیاس که به کیوریتوری وائل شوقی و با همکاری وینچنزو دِ بلیس در فضاهای عمومی مشیرب داونتاون دوحه اجرا میشوند و گستردهترین برنامه هنر عمومی در تاریخ آرت بازل را رقم میزنند.
در این بخش، آبراهام کروزویگاس Abraham Cruzvillegas با پروژه «خودـساختن / Autoconstrucción» مفهوم کمبود، خلاقیت و هویت در حال شکلگیری را به تصویر میکشد و «شدن» را فرایندی دائمی از بازسازی خویشتن میداند.
بروس نومن Bruce Nauman با ویدئوی سهبعدی «پرتره صندلی بکتِ چرخان / Beckett’s Chair Portrait Rotated» فضای تئاتر M7 را به میدانی فراگیر از نور، حرکت و ادراک بدل میکند.
حسن خان Hassan Khan در اجرای زنده «قلعههای کوچک و ترانههای دیگر / Little Castles and Other Songs» وضعیت عاطفی جهانی ناپایدار را از خلال صدا و موسیقی بازتاب میدهد.
خلیل رباح Khalil Rabah با اینستالیشن «گذار، و چیزهای دیگر / Transition, among other things» سیاست فضا، حافظه محیطی و ارزش بقایای مادی را در بستر جابهجایی و اشغال واکاوی میکند.
نالینی مالانی Nalini Malani اثر ویدئویی «واقعیت من متفاوت است / My Reality Is Different» را بهصورت نمایشی عظیم بر نمای ساختمان M7 عرضه میکند؛ تصویری بیوقفه از مهاجرت، خشونت و خاطره.
نور جعوده Nour Jaouda با ساختار خیالمحور «خانه استراحتِ تصورشده / imagined Rest House» به معماری ذهنی، حافظه شخصی و مرزهای محوشونده میان گذشته و آینده میپردازد.
ریان طبّت Rayyane Tabet در پاویون تجربی «چه رؤیاهایی ممکن است بیایند / What Dreams May Come | أیُّ أحلامٍ قَدْ تأتی» رؤیا را به فضایی جمعی برای تجربه «شدن» بدل میکند.
سمیه ولی Sumayya Vally با پروژه معماری-اجتماعی «در انجمن عاشقان / In the Assembly of Lovers» مجلسی پویا و متغیر خلق میکند که در طول نمایشگاه تغییر شکل میدهد و به بستری برای گردهمایی و گفتوگو تبدیل میشود.
و در نهایت، سوئت وریانت Sweat Variant (اوکوی اوکپوکواسیلی Okwui Okpokwasili و پیتر بورن Peter Born) با اجرای حرکتی زمانمند، بدن، حافظه رابطهای و تداوم را در وضعیتی سیال میآزمایند.
در بخش گالریها / Galleries Sector نیز هنرمندان برجستهای حضور دارند:
علی شری Ali Cherri با آثاری درباره «شدنِ حیوان / Becoming Animal»،
اتل عدنان Etel Adnan با مناظر سرشار از حافظه و جابهجایی،
احمد ماطر Ahmed Mater با روایت مکه بهمثابه ارگانیسمی زنده،
مونا حاطوم Mona Hatoum با تمرکز بر کنترل و محدودیت،
مارلین دوما Marlene Dumas با مجموعه «در برابر دیوار / Against the Wall»،
محمد منیسر Mohamed Monaiseer با پروژه «من، شیر خانگی / I, Pet Lion»،
فیلیپ گوستون Philip Guston با گذار رادیکال از انتزاع به فیگور،
حسن شریـف Hassan Sharif با Objects و Semi-Systems،
سیمون فتّال Simone Fattal،
شیرین نشاط Shirin Neshat با پروژه «جرأتش را داری؟ / Do U Dare!»،
لیندا بنگلیس Lynda Benglis،
مروان MARWAN با مجموعه پرترههای Heads،
و سوفیا المریا Sophia Al-Maria با پروژه «هایلوکس / HiLux».
در مجموع، آرت بازل قطر ۲۰۲۶ با تکیه بر نامها، روایتها و فضاهای عمومی، «شدن» را به تجربهای شهری، جمعی و معاصر بدل میکند؛ تجربهای که هنر را از قاب نمایشگاهی فراتر میبرد و آن را در متن زندگی معاصر منطقه جای میدهد.
